6400 lat temu lud Badarian dał przypuszczalnie początek jednej z największych cywilizacji starożytności Egipcjanom - poinformował serwis internetowy World Science.

Archeolodzy dowodzą, że już wtedy prehistoryczny lud o nieznanym pochodzeniu uprawiał ziemie wzdłuż Nilu w Egipcie. Najnowsze badania sugerują, że ludzie ci, zwani Badarianami, mogli zapoczątkować jedną z największych cywilizacji świata starożytnego, jaką 1400 lat później stała się cywilizacja Egiptu.

Naukowcy odkryli genetyczne podobieństwa między starożytnymi i współczesnymi Egipcjanami. Najprawdopodobniej dzisiejsi mieszkańcy Egiptu i budowniczowie piramid wywodzą się z tej samej rodziny, której korzenie sięgają epoki kamiennej.

Joel Irish z Uniwersytetu Alaski w Fairbanks przeanalizował podobieństwa w uzębieniu 1000 osób z różnych okresów historii Egiptu i okresów prehistorycznych. Zauważył na tej podstawie ciągłość populacji w trakcie 5000 lat. Archeolodzy odkryli więc, że Egipcjanie byli jednorodnym ludem od końca epoki kamiennej aż do późnych czasów rzymskich.

Wyniki analiz niektórych z badanych zębów, pochodzących z grobów "wyższych sfer"", odbiegają od normy. Naukowcy sugerują, że u szlachetnie urodzonych występują pewne różnice genetyczne ze względu na bliskie pokrewieństwo w związkach między członkami rodziny.

Brytyjscy archeolodzy odkryli ślady cywilizacji badariańskiej podczas wykopalisk w mieście el-Badari już w 1920 roku. Przypuszczali, że Badarianie, oraz późniejsza cywilizacja Naqada, byli przodkami Egipcjan, ale teza ta dopiero teraz została udowodniona naukowo.

Naukowcy uważali dotychczas, że ta starożytna kultura mogła istnieć już ok. 5000 r. p.n.e., jednak potwierdzono jej istnienie dopiero w okresie 4400-4000 r. p.n.e.

Badarianie wytwarzali proste, ale dobrze wykończone, naczynia ceramiczne, biżuterię, narzędzia kamienne. Ich wczesne naczynia były wypalane i osiągały twardość metalu, a jednocześnie były tak cienkie jak skorupka jajka.

Badarianie znali już metal, ale wciąż wykonywali narzędzia z kamienia. Dopiero późniejsza kultura Naqada szerzej wykorzystywała metal i nadawała naczyniom sens artystyczny.

Badarianie grzebali swoich zmarłych, wyposażając ich w przedmioty rytualne niezbędne w przyszłym życiu. Wśród tych przedmiotów znajdowały się żeńskie figurki podobne do lalek, o przesadnie wyraźnych cechach płciowych, które symbolizować miały prawdopodobnie ponowne narodziny.

Ciało zmarłego układano na macie, a pod głowę kładziono poduszkę ze zrolowanej skóry zwierzęcia, aby zapewnić wygodę. Te zwyczaje świadczą o wierze w życie pozagrobowe. Zmarłych umieszczano twarzą w kierunku zachodnim, aby mogli oglądać żywych, brać udział w życiu osady lub przynajmniej wiedzieć, co dzieje się wokoło. (PAP)