BMS-1 Alacrán (hiszp. Skorpion) jest ostatnim dotychczas opracowanym wozem bojowym typu halftrack. Został skonstruowany na początku lat osiemdziesiątych jako prywatne przedsięwzięcie firmy Cardoen Industries, bazującej na doświadczeniach zdobytych przy modernizacji należących do chilijskiej armii transporterów M3A1, która to operacja miała miejsce w połowie lat siedemdziesiątych. Celem projektu było opracowanie nowoczesnego, uniwersalnego wozu bojowego z myślą o nabywcach z krajów rozwijających się, które ciągle jeszcze używały uzbrojenia z rodowodem sięgającym II wojny światowej.
Ostatecznie jednak program budowy BMS-1 nie zakończył się sukcesem. Mimo że w czasie prób okazało się, że mobilność pojazdu jest znacznie większa niż jakiegokolwiek innego pojazdu typu halftrack, chilijska armia uznała je za znacznie słabsze w porównaniu do pojazdów całkowicie kołowych i całkowicie gąsienicowych, co ostatecznie spowodowało odrzucenie oferty. Wkrótce potem okazało się, że brakuje także zagranicznych potencjalnych nabywców, którzy doszli do wniosków podobnych jak Chilijczycy, a ponadto wskazywali na wysoką cenę pojazdu.
Jednak mimo tego aż do 1992 roku BMS-1 był dostępny w ofercie firmy Cardoen Industries, która w tym czasie popadła w kłopoty z prawem. Okazało się, że nielegalnie sprzedała do Iraku bomby rozpryskowe o wartości 200 milionów dolarów, co spowodowało upadek reputacji firmy. Kłopoty prawne i brak nabywców spowodowały wycofanie BMS-1 z oferty.
BMS-1 Alacrán
military-today.com
Alacrán ma bardzo charakterystyczną sylwetkę. Przód ma kształt dłuta ze stromą częścią dolną i pancerzem górnym wznoszącym się pod łagodniejszym kątem. Dach jest płaski i w większości pozbawiony wystających elementów. Tylna burta jest płaska i skierowana pod niewielkim kątem do wnętrza pojazdu. Także górne części burt bocznych są skierowane pod do wnętrza pojazdu i zwężają się ku górze. W dolnej części natomiast znalazły się długie, sięgające niemal połowy długości pojazdu trapezowe wnęki na gąsienice. Osłonę stanowiska kierowcy stanowi umieszczona po lewej stronie górnego przedniego pancerza kuloodporna szyba, którą można otworzyć do przodu.
Ochronę wnętrza pojazdu zapewnia pancerz ze stali wysokiej twardości, odporny na przebicie pociskiem kalibru 7,62 milimetra i odłamkami ze wszystkich stron, a pancerz czołowy wzmocniony został dodatkowo tak, aby wytrzymał ostrzał pociskami 12,7 milimetra. Nie ma dokładnych danych, ale istniejące fotografie pozwalają stwierdzić, że wnętrze pojazdu nie było wyłożone wykładziną przeciwodłamkową. Nie wiadomo także, czy pojazd posiadał system przeciwpożarowy i ochronę przed bronią ABC. BMS-1 praktycznie pozbawiony był nowoczesnego wyposażenia elektronicznego, które ograniczało się właściwie do radia i pasywnego noktowizora dla kierowcy.
Przedział desantowy BMS-1
military-today.com
Napęd Alacrána stanowił sześciocylindrowy silnik wysokoprężny Detroit Diesel 6V-53T o mocy 275 KM przy 2800 obrotach na minutę. Z jednostką napędową połączona była automatyczna skrzynia biegów Allison MT-653 z pięcioma biegami do jazdy do przodu i jednym biegiem wstecznym. Przy okazji warto wspomnieć, że ten sam silnik stanowił napęd bardzo popularnego amerykańskiego transportera opancerzonego M113. Istniała także możliwość zainstalowania innego silnika diesla Cummins V-555 o mocy 230 KM przy 3000 obrotów. W wewnętrznych zbiornikach mieściło się 350 litrów paliwa.
Układ jezdny był unikalny jak na czasy, w których powstał pojazd, i składał się z przednich kół z zawieszeniem opartym na hydraulicznych sprężynach śrubowych oraz tylnej części gąsienicowej identycznej jak w drugowojennym M3A1. Zawieszenie tylnej części oparte było na pionowych sprężynach spiralnych amortyzujących wózek z czterema kółkami jezdnymi zamocowanymi na dwóch osiach. Rodowód tego systemu zawieszenia korzeniami sięgał do amerykańskich czołgów z czasu II wojny światowej: M2, M3 Lee i M4 Sherman. Ponadto układ składał się z jednego kółka podtrzymującego gąsienice u góry, przedniego dużego koła jałowego i tylnego koła napędowego. Same gąsienice pozostały niezmienione w stosunku do M3A1.
Zbudowany na podstawie BMS-1 transporter VTP-1 Orca
lill.cz.cc
BMS-1 miał długość 6,37 metra, szerokość 2,36 merta i wysokość 2,3 metra. Masa bojowa wynosiła 10,5 tony, co dawało nacisk 0,71 kg/cm2. Maksymalny możliwy do pokonania kąt wzniesienia wynosił 60%, a przechył boczny – 40%. Pojazd miał możliwość brodzenia w wodzie o głębokości do 1,6 metra. Niedostępne są za to dane określające możliwości maszyny odnośnie pokonywania rowów i przeszkód pionowych.
Standardowe uzbrojenie w wersji transportera opancerzonego nie odbiegało od ówczesnych standardów w tej klasie. Przy włazie dowódcy można było zainstalować karabin maszynowy M2HB kalibru 12,7 milimetra, karabin kalibru 7,62 milimetra, 40-milimetrowy granatnik czy działo bezodrzutowe. Jako transporter opancerzony BMS-1 mógł zabrać dziesięciu ludzi desantu, z których każdy dysponował indywidualnym siedzeniem. Na bocznych burtach znajdowały się po cztery, a na tylnej dwa otwory do prowadzenia ognia z wnętrza. Żołnierze mogli opuścić pojazd przez dwa prostokątne włazy umieszczone w stropie i otwierane na prawą stronę drzwi w tylnej burcie. Na zewnątrz pojazdu, z przodu lewej burty umieszczono narzędzia saperskie.
Irański halftrack przypominający BMS-1
secretprojects.co.uk
Zostały także zaprojektowane specjalistyczne odmiany pojazdu, na którym w miejsce przedziału desantu można było zainstalować wieżę z działkami przeciwlotniczymi, armatę dużego kalibru, wieloprowadnicową wyrzutnię rakiet 70-milimetrowych LAU-97 czy przeciwpancerne pociski kierowane. Istniała także możliwość zbudowania wersji dowodzenia i łączności, wozu ewakuacji medycznej oraz transportera dla moździerza kalibru 120 milimetrów.
Na bazie BMS-1 został także zaprojektowany pojazd VTP-1 Orca (hiszp. Orka) z całkowicie kołowym układem jezdnym w konfiguracji 6×6. W 1996 roku został sfotografowany w Iranie pewien pojazd typu halftrack, który pomimo wielu różnic wyglądem kadłuba bardzo przypominał Alacrána i nie można wykluczyć, że miał z nim coś wspólnego.
Bibliografia:
http://www.military-today.com/apc/alacran.htm, dn. 06.02.2011
Wikipedia, Vertical volute spring suspension, http://en.wikipedia.org/wiki/Vertical_volute_spring_suspension, dn. 06.02.2011
http://www.country-data.com/cgi-bin/query/r-2549.html, dn. 06.02.2011
