Gdy pierwszy raz usłyszałem o tej książce, myślałem, że jest to zupełnie nowa pozycja, szczególnie że na okładce znajdziemy informację o wyróżnieniu Dziennikarskim Laurem za rok 2008. Także nazwisko autora nic mi nie mówiło. Pokazuje to tylko, że muszę się douczyć w tej kwestii, ponieważ zarówno autor, jak i sama książka od wielu lat zaliczają się do światowej klasyki literatury faktu. Po jej przeczytaniu zrozumiałem, dlaczego.
Podzielona na trzynaście rozdziałów książka, to w zasadzie wywiad rzeka z generałem, tyle że odpowiednio zredagowany, w taki sposób, że nie ma pytań, a jedynie opowieść głównego bohatera o całej karierze wojskowej. Karierze na którą właściwie był skazany od dziecka, bo jego ojciec też był zawodowym żołnierzem i młody Skrzypczak dorastał właściwie w jednostce wojskowej.
Polscy miłośnicy lotnictwa powinni się złożyć na – tu ukłony w kierunku pana Daukszewicza – „dobrą flaszkę” dla wydawnictwa Zysk i S-ka. Oto bowiem poznańska oficyna uraczyła nas nie tylko wspomnieniami Bohdana Arcta, ale i pierwszorzędną powieścią lotniczą, a nawet dwiema w jednej okładce. Dla uproszczenia przyjmijmy jednak, że jest to jedna powieść, co będzie o tyle łatwiejsze, że wydarzenia opisane w jednej chronologicznie sąsiadują z opisanymi w drugiej.
„Niebo w ogniu” opowiada o karierze autora w roli pilota myśliwskiego na froncie zachodnim i afrykańskim, a następnie w roli jeńca wojennego po lądowaniu ze spadochronem nad okupowaną Holandią. Znajdzie tu Czytelnik zmagania nie tylko z myśliwcami i bombowcami Luftwaffe, ale także z pustynnym gorącem czy pociskami V-1, jednak pod względem informacyjnym zdecydowanie najcenniejszy jest opis niewoli, jakiej doświadczył autor pod koniec wojny.
