Posts tagged Znak

Zmiany zachodzące w mieście w pierwszych kilkunastu miesiącach po zakończeniu wojny to moim zdaniem najciekawszy fragment książki. Repatrianci ze Wschodu, oswajający się z nowym miejscem zamieszkania, długo byli przekonani, że to tylko stan tymczasowy, a miasto może powrócić do Niemiec (pamiętajmy, że granicę z Polską władze w Bonn uznały dopiero w 1991 roku). Ale 1945 rok to także tragedia rodowitych breslauerów, którym nie udało się uciec z miasta przed zajęciem przez Armię Czerwoną – wyrzucanych z domów, okradanych, bitych, gwałconych kobiet i dziewcząt, więzionych w obozach o tragicznych warunkach bytowych.

To zaskakujące, jak wiele jest w stanie znieść człowiek, jakie katusze fizyczne i psychiczne jest w stanie przezwyciężyć i nie dać się złamać. Każdy ma jednak pewne granice wytrzymałości. Gdy je osiągnie, umiera – od razu lub po pewnym czasie, w pełni świadomy lub ledwie przytomny, ale umiera. Czasem wszakże pojawiają się ludzie, którzy osiągają te granice i je przekraczają, a mimo to żyją nadal. Ludzie absolutnie niezłomni. Ludzie tacy jak Louis Zamperini.

Już na wstępie można śmiało stwierdzić, że zapowiada się wyjątkowo interesująco, odsłania bowiem przed Czytelnikiem życie i działalność kogoś niezwykłego, a zarazem nieznanego – Raoula Wallenberga, tragicznego bohatera czasów pogardy i upadku człowieczeństwa, który poświęcił życie ratowaniu innych.

Marcin Ciszewski, autor sagi o Pierwszym Samodzielnym Batalionie Rozpoznawczym przeniesionym w czasy wojennej zawieruchy, powraca z kolejną książką – www.ru2012.pl.

Gdzie rozgrywa się akcja WWW.RU2012.PL? Borne Sulinowo. Na pierwszy rzut oka jedno z wielu niczym nie wyróżniających się miasteczek w Polsce. Ani ono duże (niespełna 5 tys. mieszkańców), ani zabytkowe. Co w takim razie sprawia, że rozpala wyobraźnię zarówno mieszkańców jak i przyjezdnych?

Marcin Ciszewski, autor sagi o Pierwszym Samodzielnym Batalionie Rozpoznawczym przeniesionym w czasy wojennej zawieruchy, powraca z kolejną książką – www.ru2012.pl.

Baza źródłowa wykorzystana w książce może przyprawić o zawrót głowy (wybrana bibliografia to 273 pozycje, z których zaledwie 16 przetłumaczono na język polski). Moorhouse wykorzystał nie tylko relacje powszechnie dostępne i te, które skrywają archiwa, ale także przeprowadził wywiady z ponad czterdziestoma rodowitymi berlińczykami, żyjącymi w tym mieście w latach jego „nazistowskiego rozkwitu” i „nazistowskiej agonii”.

Takie wrażenie mogli przynajmniej odnieść stacjonujący w Częstochowie żołnierze Wehrmachtu. W latach osiemdziesiątych wypytywano byłych członków 42. Pułku Piechoty przede wszystkim o rzekomy atak na stacjonującą w budynku Szkoły Handlowej 2. kompanię. Ci twierdzili zgodnie, iż około południa 4 września, gdy rozlokowani na szkolnym dziedzińcu żołnierze kompanii odłożyli broń i czekali na wydanie posiłku, rozpoczęła się dzika strzelanina.

W przededniu wybuchu wojny do obrony polskiego Pomorza sformowano Armię „Pomorze” pod rozkazami generała Władysława Bortnowskiego. Formacja ta obejmowała sześć dywizji piechoty i brygadę kawalerii. Po stoczeniu pierwszych bitew na obszarze pogranicznym część Armii „Pomorze” została 3 września okrążona w Borach Tucholskich i doszczętnie rozgromiona. Bydgoszcz stała się wąskim gardłem, przez które przedostawali się uchodźcy oraz żołnierze rozproszonych oddziałów Wojska Polskiego.

Już w lutym 1937 roku na naradzie SS-Gruppenführerów Heinrich Himmler przedstawił zgromadzonym program planowanej w najbliższej przyszłości zaborczej wojny totalnej: „Nie powinno być żadnych wątpliwości co do tego, że w każdej prowincji, którą będziemy musieli zająć i która nie jest germańskiej krwi, należy bezlitośnie wytępić wszystkich do ostatniej babki i do ostatniego dziecka”. Ponieważ Himmlerowi podlegały wszystkie jednostki policyjne w III Rzeszy, Reichsführer SS dysponował także odpowiednimi środkami, dzięki którym mógł urzeczywistnić te straszne fantazje