Mimo że „Ostatnia defilada” należy do tego samego cyklu, to pod pewnymi względami odbiega od tego, z czym mieliśmy do czynienia do tej pory. Poprzednie książki koncentrowały się na udowodnieniu tezy autora, jakoby Związek Radziecki szykował się do uderzenia na hitlerowskie Niemcy w lipcu 1941 roku, a który to plan został pokrzyżowany przez niemieckiego dyktatora, kiedy 22 czerwca rozpoczęła się operacja „Barbarossa”.
Podobnie jak poprzednie, tak i tę książkę czytać można osobno i nie traci ona nic ze swojej siły. Co prawda tu i ówdzie znajdują się nieliczne nawiązania i odwołania do poprzednich tomów, ale ich nieznajomość w żaden sposób nie wpływa na rozumienie treści; choć oczywiście warto i z tamtymi pozycjami się zapoznać, w każdej bowiem znajdują się coraz to nowe argumenty na potwierdzenie postawionej przez autora tezy.
Książka napisana jest bardzo przystępnym językiem, charakterystycznym dla wszystkich pisanych przez Suworowa. Pomimo częstego poruszania się w tematyce wojskowej z pierwszej połowy XX wieku, z kraju, gdzie wszystko było ściśle tajne łamane przez poufne…
Istnieje wiele dat rozpoczęcia drugiej wojny światowej. Tak samo zresztą jak i jej zakończenia.
Wydawnictwo Rebis, kontynuując zapoczątkowaną przez siebie regułę wydawania książek Wiktora Suworowa, tym razem zaserwowało czytelnikom chyba najbardziej znane jego dzieło – „Akwarium”.
Zanim rozpocznę właściwą część recenzji książki Wiktora Suworowa muszę przybliżyć Wam jego sylwetkę, gdyż historia życia Rosjanina, a raczej jego kluczowych wydarzeń blisko związana jest z treścią książki, a dokładniej mówiąc – z osobą występującą jako główny bohater rozważań Suworowa.
Kiedy myślimy o II wojnie światowej, często podnosimy kwestę tego, kto był najlepszym dowódcą podczas tej konfrontacji.
