Kiedy przychodzi zmierzyć się z recenzją książki takiej jak ta, napotyka się na nie lada trudność. Niezręcznie jest bowiem wypowiadać się o tego kalibru Autorze, a tym bardziej w jakikolwiek sposób oceniać jego tak bardzo osobiste relacje i przemyślenia. Jednak warto, ba, nawet więcej: trzeba wypowiedzieć o niej kilka słów tytułem komentarza.
W powszechnej świadomości Gułag i, szerzej biorąc, cały radziecki system represji kojarzy się głównie z mężczyznami. To oni w przeważającej części byli przymusowymi robotnikami na wielkich budowlach socjalizmu, oni służyli w batalionach karnych, to żołnierze-mężczyźni byli ofiarami czystek w Armii Czerwonej w czasach stalinowskiego terroru. Jednak represje dotykały wszystkich ludzi, a znaczny ich odsetek stanowiły dzieci w różnym wieku. Tym mało znanym problemem zajęła się para naukowców: Cathy A. Frierson i Siemion S. Wileński, którym zawdzięczamy ukazanie się książki „Dzieci Gułagu”.
