Inkwizycja stanowi jedną z najlepiej zbadanych kart historii Kościoła. Co o by niej nie sądzić, trzeba mieć na uwadze, że walka podjęta przez katolickich hierarchów z różnymi heretyckimi odłamami umocniła potęgę Kościoła rzymskokatolickiego.
Nasz kraj wobec wydarzeń związanych z inkwizycją na tle chrześcijańskiej Europy raczej przyglądał się postępowaniu na Zachodzie, niekoniecznie naśladując zachód.
We współczesnych relacjach polsko-niemieckich najbardziej drażliwym problemem, o silnym akcencie emocjonalnym, jest sprawa nieuregulowanych kwestii związanych z majątkami pozostawionymi przez repatriowaną ludność niemiecką z terenów na wschód od Odry i Nysy Łużyckiej.
Podczas drugiej wojny światowej pieniędzy, naukowców i determinacji nie zabrakło Stanom Zjednoczonym Ameryki, których siły zbrojne – już po zakończeniu działań wojennych w Europie i kapitulacji hitlerowskich Niemiec – zrazu na pustyni Alamogordo w stanie Nowy Meksyk przeprowadziły w pełni udany test uranowego ładunku wybuchowego.
Od zarania ludzkości każde plemię, nacja, naród chciało mieć potężniejszą broń niż przeciwnicy. Podobnie rzecz się miała w trakcie drugiej wojny światowej, gdy państwa biorące w niej udział wydawały miliony na konstruowanie coraz to potężniejszych broni.
Dziś już powszechnie wiemy, iż nie bez powodu w kręgach niemieckich elit wojskowych rozważano prewencyjny atak polsko-francuski przeciwko rosnącej w siłę dyktaturze Adolfa Hitlera. Wobec istniejącego zagrożenia rozpoczęto w roku 1934 budowę umocnień Ufortyfikowanego Frontu Łuku Odry–Warty (Festungsfront Oder-Warthe-Bogen), mającego wstrzymać przewidywane postępy Wojska Polskiego w kierunku berlińskim.
Biografia zbrodniarza nazistowskiego, oddelegowanego przez Heinricha Himmlera do stworzenia machin masowej śmierci, m. in. obozów w Bełżcu, Sobiborze i Treblince. Odilo Globocnik, jako dowódca SS Dystryktu Lublin Generalnego Gubernatorstwa ponosi ponadto odpowiedzialność za masowe wysiedlenia ludności na Zamojszczyźnie.
Wspomnień byłych więźniów obozów koncentracyjnych i zagłady wydawanych po II wojnie światowej pojawiło się do dziś setki, jak nie tysiące. Wszystkie są wstrząsającym świadectwem potworności i barbarzyństwa, z jakimi spotkali się więźniowie, przeważnie zbiorem wspomnień ukazujących uporczywą walkę o przeżycie i dających świadectwa o tych, którym nie było dane przeżyć nazistowskiej machiny śmierci.
Tytuł książki jest (z niezrozumiałych dla mnie powodów) mylący, ponieważ sugeruje, iż mamy w niej do czynienia z narracją obejmującą całość militarnego konfliktu polsko-krzyżackiego, a tymczasem autor zeskakuje z siodła już w roku 1435.
Lektura Białej śmierci Petriego Sarjanena przywołuje przed oczy kadry słynnej Wojny zimowej Pekki Parikki, wstrząsającej wojennej epopei traktującej o walce Finów ze stalinowskim agresorem. Wojna ta wciąż za mało jest Polakom znana, a jeszcze mniej jej bohaterowie. Niektórym coś mówi nazwisko Mannerheim, ale kto wie, kim był Simo Häyhä?
Zasady bezpardonowej wojny totalnej zainicjowanej na lądzie przyjęły się w czasie II wojny światowej również na morzu. Marynarki wojenne większości uczestniczących w konflikcie państw dopuściły się czynów, które stoją sprzeczności się z zasadami humanitaryzmu i poszanowania praw człowieka w konfliktach zbrojnych.
