Podczas przeprowadzonej w nocy z 27 na 28 października 1938 roku wielkiej akcji wypędzenia Żydów komendant drezdeńskiej policji wydał rozkaz wywiezienia 724 Żydów polskiego pochodzenia — wszyscy byli niemieckimi obywatelami — do granicy z Polską, która przebiegała nieco na wschód od Bytomia (Beuthen).
Już na początku września premiera drugiej książki z serii „Strzępy historii” Wydawnictwa Replika. W księgarniach ukaże się Święta studnia. Tajemnica bunkra kapitana „Szramy” autorstwa Ryszarda Wójcika.
Zatem zakres tematyczny książki sięga od etapu kształcenia motocyklistów w okresie pokoju, na terenie koszar lub na ojczystym obszarze ćwiczeń, poprzez ćwiczebne marsze z udziałem motocykli, jak na przykład zimowy przejazd przez góry Harz, czy przejazd przez las w Teuteburg i inne, aż po bezwzględne traktowanie maszyn na wszystkich frontach wojennych Europy i północnej Afryki.
Ze’ev Sapir wspominał jako świadek na procesie Adolfa Eichmanna: „Kobiety omdlewały; w jednym rogu wagonu ludzie krzyczeli wody, ale nie było wody – nie mogliśmy im dać wody, bo jej nie mieliśmy. W drugim rogu wagonu, matka tuliła swe dziecko do siebie. Pamiętam jej słowa bardzo dobrze: «śpij, moje dziecko». Ale dziecko nie mogło usnąć, bo było bardzo głodne. Nie jadło już od paru dni, od naszego wyjazdu z miasteczka. Przybyliśmy do Auschwitz…”
Pod wieloma względami druga wojna światowa była przełomem, jeśli chodzi o sposób prowadzenia działań zbrojnych. W pełni ukazała wielkie możliwości tkwiące w urządzeniach mechanicznych, które początek miały w czasie Wielkiej Wojny. Przejście na niemal całkowitą mechanizację oznaczało kres jednego z rodzajów wojsk, który do tej pory stanowił znaczącą siłę każdej armii – kawalerii.
Znów sprawdziły się wówczas stare żołnierskie cnoty: odwaga, poczucie obowiązku, odpowiedzialności, wierność, koleżeństwo oraz miłość dla koni. Tylko dzięki temu było możliwe, aby poszczególne szwadrony pozostały zmobilizowane aż do ostatka, kiedy to w czerwcu 1945, oddział po oddziale, wjeżdżały do wirtemberskich miast.
W odpowiedzi na pytanie, kto kierował w czasie drugiej wojny światowej planem eksterminacji Żydów na Wschodzie, nazwisko Globocnik pada rzadko. Mało kto dziś wie, kim był i czym w czasie wojny zajmował się ten SS-Obergruppenführer.
Przyznam, że nieczęsto udaje się znaleźć wśród literatury historycznej książki stanowiące de facto reportaż historyczny, będący esencją wieloletniego i wielowątkowego śledztwa przeprowadzonego przez dokumentalistę „z krwi i kości”, jakim jest autor tej właśnie niezwykłej publikacji – powszechnie znany i ceniony dziennikarz Ryszard Wójcik.
Häyhä obserwował rewię pocisków smugowych na ziemi niczyjej. Od czasu do czasu odzywał się należący do Finów karabin maszynowy Maxim. Śnieg prószył po wybrzuszeniach okopów, a odbite rykoszetem pociski dawały swój koncert. W tle słychać było kanonadę rosyjskiej ciężkiej artylerii, która na szczęście nie ostrzeliwała do tego sektora frontu. Ale gdzieś tam szalało piekło.
I wtem rosyjski strzelec popełnił życiowy błąd. Szczęście, towarzyszące mu przez długi czas, spowodowało, że stracił czujność. Häyhä strzelił i zaczął się ostrożnie wycofywać
Druga połowa XIX wieku to czas rozkwitu Imperium Brytyjskiego pod rządami królowej Wiktorii. Władztwo brytyjskie obejmowało wówczas 1/5 globu, a cały Stary Kontynent z zafascynowaniem spoglądał za Kanał La Manche, gdzie rozkwitała jedyna w swoim rodzaju epoka wiktoriańska.
