Lloyd Llewellyn-Jones – Persowie. Epoka wielkich królów
Europocentryczny, czy też szerzej, zachodniocentryczny sposób patrzenia na historię ma się dobrze i trudno …
Europocentryczny, czy też szerzej, zachodniocentryczny sposób patrzenia na historię ma się dobrze i trudno …
Kontakty między Persją a wolnymi miastami Grecji przypominały nieustającą próbę sił. Pierwsze konkretne przygotowania …
Dojście Cyrusa II do władzy w Persji zmieniło sytuację geopolityczną regionu. Początkowo kraje ościenne …
Początkowo Persowie nie byli w żaden sposób równorzędnymi partnerami dla Babilończyków. Dzięki małżeństwu córki króla Medów Astiagesa z przywódcą Persów Kambyzesem I stali się dynastycznie zależni od jeszcze wówczas górującego nad nimi królestwa Medii. Wszystko jednak zmieniło się za sprawą nowego perskiego przywódcy – Cyrusa. Ten dynamiczny polityk dość szybko nawiązał przymierze z zasiadającym wówczas na babilońskim tronie Nabunanidem. Obu władców łączyły interesy: Persowie pragnęli wydostać się spod władzy Medów, Babilończycy zaś dążyli do opanowania szlaków handlowych wiodących z Półwyspu Arabskiego przez tereny kontrolowane przez wojsko Astiagesa.
Pierwszym miejscem, przeciw któremu postanowił się wyprawić Kutajba, był Pajkend. Jako osada dość zamożna, Pajkend miał silną cytadelę i pokaźny zapas broni na wypadek oblężenia. W obliczu groźby ze strony zbliżających się Arabów miejscowi dehkanowie (możni) wezwali na pomoc innych Sogdyjczyków. Koalicja powstrzymała najeźdźców, lecz niestety okazała się niezbyt trwała. Pierwsze dezercje zdarzyły się już w początkowej fazie starcia. Ostatecznie po dziesięciu miesiącach oblężenia forteca upadła, szybko doszło jednak do rewolty. Po jej stłumieniu wszyscy mężczyźni z Pajkendu zostali straceni, a kobiety i dzieci – wzięte w niewolę.
Po porażce pod Maratonem Dariusz staranniej przygotowywał się do kolejnej wyprawy. Zatrzymał go jednak bunt w Egipcie, a wkrótce potem stary Król Królów pożegnał się z tym światem. Jego następca – Kserkses najpierw postawił sobie za cel uporządkowanie w Kraju Faraonów. Dopiero w 483 r.
Początki cywilizacji perskiej sięgają VI w. p.n.e. Początek potęgi przypada na panowanie Cyrusa /558-529/ Do szczytu potęgi państwo perskie doszło za czasów Dariusza I /522-485/. Granice państwa perskiego sięgały do Azji Mniejszej., gdzie istniały miasta greckie.