W uroczystości pod hasłem Phantom Pharewell majestatyczne samoloty walki radioelektronicznej z czarnymi krzyżami na skrzydłach i kadłubach – przez niemieckich pilotów zwane pieszczotliwie „Latającymi Cegłami” – zakończyły długoletnią służbę w niemieckich wojskach lotniczych. Gospodarzem uroczystości była baza lotnicza Wittmundhafen, siedziba Jagdgeschwader 71 „Richthofen”, ostatniej jednostki Luftwaffe wyposażonej w Phantomy.
Wiosną 1944 roku po obu stronach kanału La Manche trwały intensywne przygotowania do decydującego starcia II wojny światowej. O ile jednak alianci zachodni szykowali się do przeprowadzenia największej w dziejach operacji desantowej, inicjującej „krucjatę w Europie”, o tyle hitlerowski Wehrmacht gorączkowo szykował się do obrony tego, co nazistowska propaganda nazwała „Twierdzą Europa”.
Masywny i kanciasty Ju 52/3m, którego służba w charakterze pierwszego bombowca sekretnej jeszcze Luftwaffe na początku drugiej wojny światowej przeszła do historii. Wydawało się wówczas, że samolot całkowicie utracił całkowicie potencjał bojowy.
Niemiecka „sto dziewiątka”, zapisała się na kartach historii drugiej wojny światowej, jako jeden z najważniejszych i najsłynniejszych samolotów w swojej klasie, podobnie jak brytyjski Spitfire, czy amerykański Mustang (z resztą należycie).
Władze Brandenburgii udzieliły przez pomyłkę finansowego wsparcia realizacji projektu ustawienia pamiątkowego głazu jako drogowskazu prowadzącego do byłej posiadłości jednego z najbliższych współpracowników Adolfa Hitlera – marszałka Rzeszy Hermanna Göringa.
