Proszę nie pukać się w czoła, gdy zapytany o największą zaletę „Demonów wojny”, odpowiem: Stalin i Beria. A jakże, na kartach powieści pojawiają się zarówno Iosif Wissarionowicz, jak i Ławrientij Pawłowicz. Ten drugi, podobnie jak poprzednio, to groteskowy, operetkowy watażka, Stalin jednak udał się Przechrzcie wybornie.
Strzał padł z gęstwiny krzewów w chwili, kiedy Paweł Melech zeskoczył z konia, aby przyjrzeć się dziwnym śladom na drodze. Kula świsnęła nad siodłem i gdyby Kozak wciąż w nim siedział, zapewne dostałby w pierś. Natychmiast przetoczył się przez ramię, wydobywając zza pasa pistolet i zaległ na poboczu traktu, ukryty za bruzdą. Odciągnął kurek – miał nadzieję, że sfatygowana już nieco sprężyna zamka kołowego nie zawiedzie. Szkoda, że drugi samopał został w olstrach przy siodle. Teraz było już jasne, czemu ślady wyglądały dziwnie…
Hodder ponownie zbudował fabułę na fundamencie autentycznej afery z XIX-wiecznej Anglii. Jak w pierwszym tomie trylogii sięgnął po mit o Spring-heeled Jacku, tak tym razem wziął na warsztat przypadek niejakiego Rogera Tichborne’a, szlachcica, który zaginął na morzu, a następnie w cudownych okolicznościach się odnalazł i zgłosił po należny mu spadek. Rzecz jasna od razu pojawiły się wątpliwości i sprawa trafiła na wokandę.
Tematyka opowiadań Pilipiuka nie wykracza poza dotychczasowe ulubione tematy – historia, archeologia i związane z nimi tajemnice i zagadki… Z tak zakręconego kogla-mogla otrzymujemy lekkostrawne danie, które pozwala rozerwać się podczas dwóch popołudni. Wraz z bohaterami wybieramy się do Berlina z równoległego świata, w którym klepiący biedę Hitler para się malarstwem; walczymy – dosłownie! – z kołtunami chłopek z podlubelskiej wsi; odkrywamy tajemnicę pewnej polarnej gęsi, której cechą ważną dla… obronności państwa interesują się Niemcy i Rosjanie; pomagamy znaleźć mordercę żydowskich szewców z okupowanej Polski.
Wyjątkowa. Kapitalna. Oryginalna. Trudna w czytaniu, gdzieniegdzie diablo irytująca, ale i wynagradzająca trud z naddatkiem. Taka jest nowa książka Briana D’Amato. Problem w tym, że jest też droga, nie trafi więc do tak wielu Czytelników, jak powinna. Wydawnictwo postanowiło bowiem rozbić jeden tom na dwie księgi.
Chińczycy też od początku grali rolę chłopców do bicia, mieli stworzyć pozory szturmu południowo-wschodniej bramy i wszczęli niepokoje na południu Fortu. A twój były dowódca otrzymał poważniejsze zadanie…
Kluczowy dla konstruowanego powieściowego świata pomysł bionanobotów jest w SF-ce eksploatowany już od lat 80. (na przykład Stanisław Lem, „Wizja lokalna”, 1982), a daleko Edelmanowi do ekspresywności wizji cywilizacji eksplodującej ku przyszłości, którą można znaleźć choćby u Charlesa Strossa w „Accelerando” .
To nie jest lektura do poduszki. Brutalna, czasami może aż nadto, ale Komuda przyzwyczaił już swoich Czytelników do stosowania środków wyrazu, których nie uświadczymy w bestsellerach dla gimnazjalistów. Zawsze uważałem, że mocną – jeśli nie najmocniejszą – stroną Autora są dialogi. Tak jest i tym razem – mięsiste, z nerwem, bez nadużywania archaizmów, a więc grzechu tak często popełnianego przez pisarzy po raz pierwszy próbujących sił w powieściach osadzonych w konkretnych realiach historycznych.
Pod koniec XIX wieku królowa Wiktoria była symbolem wszystkiego co najwspanialsze w ich niezniszczalnym, zdawałoby się, imperium. Do tego symbolem, który sam w sobie również wydawał się nieprzemijający. Gdy jej ziemska droga dobiegła końca w pierwszych tygodniach 1901 roku, miała za sobą ponad 63,5 roku w charakterze monarchini. Mało wszakże brakowało, a epoka wiktoriańska skończyłaby się, zanim jeszcze się rozpoczęła. Istniał bowiem niejaki Edward Oxford, który w 1840 roku – będąc jeszcze nastolatkiem – dokonał nieudanego zamachu na życie brzemiennej wówczas Jej Królewskiej Mości. A gdyby jednak mu się udało?
Akcja powieści Rafała Dębskiego – autora kilkudziesięciu opowiadań i dziesięciu powieści historycznych oraz fantasy, redaktora naczelnego miesięcznika „Science Fiction, Fantasy i Horror” – toczy się kilka lat po zamachu na Dubrowce i w Biesłanie oraz po śmierci Szamila Basajewa. Naród po dwóch wojnach z Rosją jest mocno podzielony. Część nadal wspiera ukrywających się w górach separatystów, nie brakuje rodzin żyjących z przemytu i handlu narkotykami, inni starają się odnaleźć w nowej rzeczywistości i mieć po prostu święty spokój. Kłócą się ze sobą także komendanci polowi.
