Szkoccy ciężkozbrojni unosili tarcze, sprawdzając, czy oby na pewno zdołają nimi zasłonić i siebie, i pikinierów. Jakiś kusznik naciągał cięciwę, kręcąc korbą koła zapadkowego i zaczepiając ją na haku mechanizmu spustowego.
Nazwisko autora nie powinno być obce pasjonatom II wojny światowej, a szczególnej tego jej apektu, który wiązał się z bronią pancerną. Emerytowany brytyjski generał jest jednym z najwybitniejszych specjalistów, jeśli chodzi o to zagadnienie, ze szczególnym uwzględnieniem działalności jednostek Waffen-SS. Czytelnicy naszego serwisu z pewnością pamiętają jego dwie poprzednie książki, które doczekały się pochlebnych recenzji na naszych elektronicznych łamach. Obecna książka jest kolejną z tej samej serii i stanowi kontynuację „Stalowego piekła”, opowiadającego o walkach I Korpusu Pancernego SS w Normandii w 1944 roku.
Prawdę mówiąc, nie miałem najbledszego choćby pojęcia, jak powinienem zacząć tę recenzję. Czy powinienem odwołać się do tematyki książki, czy może do co najmniej niecodziennego sposobu, w jaki powstała? Może powinienem już na początku opowiedzieć o moich nie do końca zaspokojonych oczekiwaniach?
Na koniec z czystym sumieniem mogę polecić książkę, nie tylko miłośnikom twórczości Charlesa Whitinga, którzy i tak po nią sięgną (o ile już tego nie zrobili), ale także wszystkim, którym bliskie są historie związane z II wojną światową. Jednym zdaniem „Rozkaz wymarszu” to typowa powieść historyczna i jak to określił jeden z moich redakcyjnych kolegów, „typowa książka do przeczytania przed snem”.
Czterech ludzi pospieszyło natychmiast w stronę czoła kolumny. Przed nimi pokazały się dwa bliźniacze reflektory, z których sączyły się bladoniebieskie strumienie światła przytłumione osłonami przeciwlotniczymi w kształcie krzyży. Kierowca musiał ich też zauważyć, bo docisnął pedał gazu.
Sęp nie wahał się ani chwili.
Oto za sprawą Instytutu Wydawniczego ERICA ukazała się druga część trylogii traktującej o wojennych działaniach Waffen-SS. Michael Reynolds – brytyjski generał w stanie spoczynku – tym razem postanowił zapoznać czytelników z historią II Korpusu Pancernego SS. Nie ma w tym zresztą nic zaskakującego, ponieważ pierwsza część dotyczyła, jak łatwo można się domyślić, I Korpusu.
Mały rzucił długą i groźną wiązkę przekleństw na wszechobecny deszcz. Major gwałtownie się obrócił i spojrzał na niego. Nasz kumpel tylko wzruszył ramionami. Oficer z biura dochodzeniowego podszedł do generała Wagnera i powiedział do niego coś, czego nie dosłyszeliśmy. Major dał Staremu sygnał.
Pióro autora przenosi nas do roku 1346, gdy konflikt dziedziczny między Francją a Anglią zaognia się na dobre. Bohaterem historii jest Thomas z niewielkiej wioski rybackiej Hookton na południowym wybrzeżu Anglii.
Mamy koniec lipca, czyli niedługo będziemy obchodzić kolejną rocznicę jednego z największych patriotycznych zrywów Polaków z czasów drugiej wojny światowej, tj. Powstania Warszawskiego.
Nikomu chyba w naszym kraju nie trzeba tłumaczyć, czym podczas II wojny światowej było SS i jego siły zbrojne: Waffen-SS. Wystarczy tylko, jeśli powiem, że za swoje postępowanie formacje te zostały w całości uznane za organizacje zbrodnicze, a przynależność do nich jest ścigana.
