Cornwell to świetny batalista, a okazji do popisania się tą umiejętnością w trylogii nie brakuje. Autor przedstawia starcia z dbałością o szczegóły uzbrojenia i techniki walk z epoki wczesnego średniowiecza. Opisy walk są tak znakomite, że Czytelnik mający problemy z nadmiernie wybujałą empatią poczuje woń przesyconego adrenaliną i strachem potu wojowników, a czytając o zderzeniu się dwóch murów tarcz, odruchowo będzie ocierał twarz ze śliny i krwi wroga.
„Wojny wikingów” to kolejny – po przygodach pułkownika Sharpe’a, trylogii arturiańskiej i trylogii Świętego Graala – cykl powieści autorstwa angielskiego pisarza Bernarda Cornwella. Nakładem Instytutu Wydawniczego Erica ukazała się pierwsza część pięcioksięgu pod tytułem „Ostatnie Królestwo”. Czytelnicy na zachód od Odry mieli już okazję zapoznać się ze wszystkimi tomami przygód Uhtreda, earldormana Bebbanburga, osadzonych w epoce wikińskich najazdów na Anglię.
Sven Hassel to, zaraz obok “Leona Kesslera”, jeden z najbardziej znanych w Polsce autorów książek pseudohistorycznych opowiadających o II wojnie światowej. Część naszych Czytelników kojarzy zapewne film „Karna kompania”, zrealizowany na podstawie jednej z jego książek. Tym razem autor przenosi nas do Włoch, gdzie członkowie Pułku Pancernego Służby Specjalnej walczą desperacko o utrzymanie Linii Gustawa.
Większość polskich Czytelników doskonale zna książki spod znaku Leona Kesslera. Fikcyjny batalion szturmowy SS Wotan nie raz przyciągał ich uwagę brawurowymi wyczynami. Przerzucany z miejsca na miejsce przez autora serii, Charlesa Whitinga, wziął udział w prawie każdej dużej operacji II wojny światowej. Czasem rolę protagonistów przejmuje inna jednostka, grupa szturmowa SS Edelweiss. Niezależnie od nazewnictwa, każda z książek dostarcza sporej dawki emocji i rozrywki.
Król Artur – postać, która istniała naprawdę, czy może produkt średniowiecznych trubadurów, wymyślony tylko jako wzór cnót rycerskich? Nie miejsce to na roztrząsanie tej zagadki, bo teorii o Arturze jest tyle, ilu samych „arturologów”. Brytyjski pisarz Bernard Cornwell niejako stworzył tę postać na nowo, posypał go szczyptą celtyckich legend i podlał sosem historycznych faktów z epoki „zawieszenia” między rządami rzymskich namiestników, a zajęciem prawie całej Brytanii przez ludy germańskiej proweniencji.
Sikora uprzedza na wstępie, że jego celem jest opisanie przede wszystkim przebiegu polsko-rosyjskiego starcia. Z szacunku dla autora z pomysłem na książkę dyskutować może nie wypada, ale moim zdaniem przyczyny i skutki bitwy są zarysowane zbyt schematyczne.
W jaki sposób husarzom udawało się zręcznie manewrować kopią o długości aż sześciu metrów? Dlaczego uzbrojonym w broń palną oddziałom wroga nie udawało się zatrzymać szarżującej husarii? Po co husaria nosiła skrzydła? I wreszcie: dlaczego upadła formacja wojskowa, która przez bagatela dwieście lat nie miała sobie równych na polach bitew? Na te i masę innych pytań odpowiada książka Radosława Sikory „Z dziejów husarii”.
Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, jak to jest pisać recenzję? Nieważne czego, czy to najnowszego spulchniacza do twardej gleby, czy też wysokobudżetowego filmu Quentina Tarantino. Tak naprawdę to nic trudnego. Wystarczy zapoznać się z produktem, przygotować kilka mądrych porównań i podać przykład „z życia wzięty”. Problem pojawia się, gdy produkt jest nad wyraz ambitny i na dodatek aby go zrecenzować, trzeba akurat mieć tytuł doktora nauk humanistycznych lub odkryć w sobie nieznane dotąd pokłady inteligencji.
Po raz kolejny przychodzi mi recenzować książkę wybitnego specjalisty z dziedziny działań wojskowych w czasie II wojny światowej – Michaela Reynoldsa. Chociaż napisał wiele pozycji o obu stronach konfliktu, póki co Instytut Wydawniczy Erica wydaje tylko poświęcone Waffen-SS (chociaż niedługo powinno się to zmienić).
To już druga odsłona przygód angielskiego łucznika Thomasa z Hookton, będącego głównym bohaterem „Trylogii Świętego Graala” pióra znanego doskonale fanom powieści historycznej Bernarda Cornwella. Jego historia wpleciona w tło wojny stuletniej nie pozwala obejść się z tą pozycją obojętnie. Wszystkim miłośników beletrystki z uzasadnionym przymiotnikiem „historycznej” czeka kolejna znakomita opowieść angielskiego mistrza pióra.
