Po kilku miesiącach przerwy wydawnictwo Inicjał wypuściło na rynek kolejną część historii II wojny światowej na froncie wschodnim autorstwa Władimira Bieszanowa. Po „Czerwonym Blitzkriegu”, który opowiadał o wydarzeniach z lat 1939–1940 i „Poligonie czerwonych generałów”, który obejmował rok 1942, a także „Pogromie pancernym 1941”, który w Polsce ukazał się nakładem innego wydawnictwa, przyszła kolej na rok 1943 – jak pisze sam autor, przełomowy.
Opisywany tom, choć ukazuje się jako czwarty, a w ramach tylko wydawnictwa Inicjał jako trzeci, moim zdaniem powinien ukazać się na początku. Autor porusza w nim bowiem rzeczy, które miały miejsce na długo przed rozpoczęciem drugiej wojny światowej. Cofa się do początków państwa radzieckiego i prowadzi, aż do wielkiej stalinowskiej czystki w końca lat trzydziestych.
Jak to się stało, że posiadający więcej czołgów niż wszystkie pozostałe państwa świata razem wzięte Związek Radziecki w 1941 roku stanął na krawędzi upadku? Odpowiedzi na to pytanie szuka w swojej książce „Pogrom pancerny 1941” rosyjski historyk Władimir Bieszanow.
Minął jakiś czas i oto wydawnictwo Inicjał wydało druga z serii książek „z gwiazdą”. Z czerwoną gwiazdą, dodajmy. Podobnie jak poprzednia – „Czerwony Blitzkrieg” – tak i ta jest autorstwa Władimira Bieszanowa.
W sumie Władimir Bieszanow na 300 stronach przedstawia interesujący okres historii Europy i świata, ale jego opis nie jest na tyle rzetelny i prawidłowo udokumentowany, aby można było polecić tę lekturę Czytelnikowi.
