Podsumowując, „Legiony Cezara” są w najlepszym razie luźno przedstawioną historią z dużymi lukami w sprawozdaniu i analizie ich dziejów. Dodatkowo materiał jest zaprezentowany skokowo, a publikacja w wielu momentach może być uznana za historyczną fikcję.
Autorem książki jest dr Zbigniew Wawer – historyk wojskowości zajmujący się historią Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie w latach 1939–1945, czytelnikom znany jest między innymi z publikacji „Przechodniu powiedz Polsce… Narwik – Tobruk – Monte Cassino – Falaise”. Jest także autorem filmów dokumentalnych i programów dotyczących historii oręża polskiego.
W historii II wojny światowej wciąż dzielnie się trzymają liczne białe plamy. Wiele z nich dotyczy bezpośrednio udziału Polski – pierwszy z brzegu przykład to śmierć generała Sikorskiego – ale zwróćmy uwagę na to, że my, Polacy, wiemy, iż takie białe plamy istnieją.
Wspomnienia i pamiętniki zawsze były i będą wysoko cenionym źródłem historycznym. Pamiętniki i wspomnienia wojskowych oprócz tego, że są bogatym źródłem, dodatkowo są też najprawdopodobniej najpoczytniejsze. Miałem niewątpliwą przyjemność zapoznać się z najnowszymi dotyczącymi historii II wojny światowej, wydanymi w tym roku przez Bellonę.
Przebogato ilustrowana Rzymska armia wydana właśnie przez Bellonę na pierwszy rzut oka bardziej przypomina album przeznaczony dla młodzieży doby „cywilizacji obrazkowej”, niż tak zwaną poważną pracę historyczną.
Biorąc pod uwagę, jak ocenialiśmy tu książki Bellony, o „Wojnie domowej…” wyrażać się muszę raczej pozytywnie. Bądźmy jednak szczerzy: Romero Salvadó nie jest Beevorem. Styl hiszpańskiego autora jest dużo bardziej hermetyczny, a przez to oczywiście mniej wciągający.
Jak to się stało, że posiadający więcej czołgów niż wszystkie pozostałe państwa świata razem wzięte Związek Radziecki w 1941 roku stanął na krawędzi upadku? Odpowiedzi na to pytanie szuka w swojej książce „Pogrom pancerny 1941” rosyjski historyk Władimir Bieszanow.
Obchodzimy w tym roku 65. rocznicę wielkiej bitwy o wzgórze klasztorne Monte Cassino – symbol wysiłku i chwały oręża Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Nie może więc dziwić wysyp publikacji dotyczących walk na froncie włoskim.
Wehrmacht, czyli siły zbrojne III Rzeszy z lat 1935-1945, jest tematem książki Władysława Kozaczuka pod tym samym tytułem. Myliłby się ten, kto zobaczywszy ją na półkach księgarskich, uzna, że będzie na ponad czterystu dwudziestu stronach opowiadała historię Wehrmachtu, od powstania w 1935 roku aż do kapitulacji w maju 1945 roku.
Piechota stanowi rdzeń sił zbrojnych każdego państwa. Co by nie myśleć o niemieckim potencjalne zbrojnym z lat 1933-1945 podstawę potęgi Wehrmachtu tworzyły dywizje piechoty.
