Nie od dziś uważam, że akurat anglosascy badacze dziejów Europy Wschodniej niejednokrotnie popełniają błędy w interpretacji wydarzeń mających miejsce w tym zakątku świata. A jeśli nie popełniają, to powielają wcześniejsze. Również w kontekście tej książki nie da się ukryć, iż szkocki badacz się ich nie ustrzegł.
Zanim Polska z „peryferiów peryferii” pojawiła się jako pełnoprawny aktor na europejskiej scenie politycznej, musiało upłynąć wiele wody w Wiśle. Jak ten proces przebiegał? Ile trwał? Kiedy nasz kraj dołączył do Europy, oczywiście nie jako pojęcia geograficznego, ale wspólnoty wartości bazujących na grecko-rzymskim dziedzictwie? Na te i inne pytania szuka odpowiedzi we wznowionej po siedemnastu latach książce profesor Henryk Samsonowicz.
Niewiele jest wydarzeń historycznych, które wywołały antagonizmy trzymające się mocno jeszcze po ośmiuset latach. Tak jest w przypadku IV wyprawy krzyżowej, chyba najciemniejszej karty w dziejach krucjat. Zdobycie i złupienie Konstantynopola na dobrą sprawę mocniej podzieliło chrześcijan wschodnich i zachodnich niż wielka schizma wschodnia z 1054 roku. Dlaczego uczestnicy krucjaty, zamiast dopłynąć do brzegów Palestyny i walczyć o wyzwolenie Jerozolimy, pojawili się pod murami stolicy Cesarstwa Bizantyńskiego?
To nie jest zwykła książka, to raczej księga. Twarda okładka, porządnie zszyty grzbiet, foliowana okładka z herbem Prus i piękne ilustracje wewnątrz. Bellona, gdyż to wydawnictwo postarało się o tak ładne potraktowanie, bądź co bądź niszowego tematu w naszym kraju, wydało dzieło profesora Christophera Clarka.
Sławomir Koper – bestsellerowy już autor, który sławę zyskał na monografiach o przedwojennych celebrytach – stworzył kolejny dobry produkt. Pytanie tylko: dla kogo? Bo ani dla turystów, ani dla historyków.
Był strasznym kobieciarzem. To właśnie o tym obliczu ostatniego króla traktuje nowa książka Iwony Kienzler „Mąż wszystkich żon”. Lubił otaczać się towarzystwem pań i znany był z umiejętności prawienia komplementów. Choć nigdy się nie ożenił (podobno z jedną ze swych kochanek, Elżbietą Grabowską, zawarł małżeństwo morganatyczne, ale nie jest to informacja w pełni potwierdzona), miał kilka metres i mnóstwo kochanek. Sam tytuł pochodzi od opinii, jaką Stanisław August miał wśród współczesnych. Jego najbardziej spektakularnym podbojem był z całą pewnością romans z carycą Katarzyną II.
Zestawiając opinie katolickich egzegetów z teoriami i wynikami badań świeckich naukowców, Autor stara się odpowiedzieć na pytania o autorstwo i autentyczność tekstów Nowego Testamentu, a także wyjaśnia i prostuje niektóre legendy narosłe przez stulecia wokół Biblii (jak kwestie rzekomego tłumaczenia Starego Testamentu na język grecki przez 70 tłumaczy w ciągu 70 dni, co w rzeczywistości zajęło przeszło 100 lat). Ciekawostek takich jak ta jest zresztą w książce Kiełbasińskiego dużo więcej.
Czytając notę, jaką wydawca zamieścił na tylnej okładce, trudno jednoznacznie stwierdzić, o czym traktuje najnowsza książka Marcina Wełnickiego. Opis sugeruje miks kryminału i thrillera. Rzeczywistość jest jednak całkiem inna. Od samego początku Autor rzuca Czytelnika w wir niesamowitych wydarzeń, a dalej jest tylko lepiej. Fabuła podzielona jest na dwie linie czasowe, które śledzimy naprzemiennie. Różne historie, dwie bohaterki i okres 20 lat, które je dzieli.
Najnowsza książka Andrzeja W. Sawickiego to sprawnie napisana powieść historyczna z elementami fantastycznymi, która przedstawia alternatywną wersję powstania styczniowego, niezwykle plastyczną, całkowicie inną od znanej z podręczników do historii. Historia, jaką śledzimy, dzieje grupy „odmieńców” walczących w szeregach powstańców, to jedynie niewielki wycinek ukazujący zdarzenia z pierwszego miesiąca walk. Na kartach powieści nie brakuje oczywiście postaci naprawdę żyjących czy wydarzeń, które miały miejsce.
Powieść Dariusza Domagalskiego to opowieść o jednej z najbardziej kontrowersyjnych, ale i niezwykłych postaci, która na stałe zapisała się nie tylko na kartach historii, ale i w popkulturze. Autor stara się wyjaśnić, kim tak naprawdę był Vlad Dracula – krwiożerczym wampirem czy może rycerzem broniącym chrześcijaństwa? Okrutnym szaleńcem czy genialnym strategiem?
