Ormianie, którzy przybyli na ziemie ruskie włączone następnie do Rzeczypospolitej, parali się przede wszystkim kupiectwem. Zresztą było to ich główne, obok rzemiosła, zajęcie na przestrzeni wieków. Specyfika tego handlu wynikała nie tylko z jego rodzaju, lecz również z rozmachu jak i zakresu terytorialnego, w którym się on zawierał.
Prezydenci Armenii i Azerbejdżanu doszli do zgody w sprawie przyspieszenia rozmów mających na celu zakończenie konfliktu w Górskim Karabachu.
Spiker tureckiego parlamentu – Cemil Çiçek oskarżył prezydenta Armenii Serża Sarkisjana o udział w masakrze ludności cywilnej podczas wojny Ormiańsko – Azerbejdżańskiej.
Począwszy od połowy XIX wieku trzy główne mocarstwa europejskie: Wielkiej Brytania, Francja i Rosja zaczęły naciskać na Turcję w celu ustanowienia równych praw wobec wszystkich obywateli zamieszkujących Imperium Osmańskie. Od 1839 roku poprzez uchwalenie konstytucji w 1876 roku rządy tureckie realizowały szereg reform, znanych pod nazwą Tanzymat (reorganizacja), w celu poprawy kondycji państwa.
5 listopada około godziny 14:00 czasu lokalnego na lotnisku wojskowym w bazie Erebuni nieopodal stolicy Armenii uległ rozbiciu śmigłowiec Mi-24W, należący do wojsk lotniczych Armenii.
