Wpisy w kategorii Zimna wojna

W 1949 roku wraz z 21 innymi młodymi mieszkańcami Kambodży, wyruszył jako stypendysta studiów radioelektrycznych prestiżowej francuskiej uczelni – École Francaise d’Electronique et d’Informatique. Nauki w Paryżu nigdy jednak nie ukończył – w 1953 roku, ze względu na brak postępów w nauce, stypendium cofnięto, a dwudziestopięcioletni Saloth zmuszony był powrócić do ojczyzny. Niemniej jednak, czteroletni pobyt w stolicy Francji zaowocował czymś innym niż technicznym wykształceniem. To właśnie tam przyszły Brat Numer Jeden nawiązał kontakty z lewicowymi radykałami, a w 1951 roku stał się członkiem kambodżańskiej sekcji Francuskiej Partii Komunistycznej.

Nowa Huta jest dzisiaj jedną z dzielnic Krakowa. Powstała jednak jako osobne, robotnicze miasto, które stanowić miało konkurencję dla „inteligenckiego” sąsiada. Miała być „pierwszym socjalistycznym miastem w Polsce”, miastem idealnym: pięknym i wygodnym. Jednocześnie to marzenie komunistów miało być twierdzą proletariatu, symbolem sowietyzacji Polski, służyć miało kształtowaniu nowego człowieka: Homo sovieticus.

II wojna światowa rozbudziła wśród mieszkańców większości kolonii nadzieje na uzyskanie niepodległości. Klęski aliantów w pierwszych latach wojny zostały odebrane przez ludność ich zamorskich terytoriów jako słabość militarna metropolii, której władza chyli się ku upadkowi. Dotknęło to przede wszystkim dwa największe mocarstwa kolonialne – Francję i Wielką Brytanię. Ruch antykolonialny przybierał różne oblicza. Podczas gdy Indie i Pakistan wyzwoliły się spod władzy Korony Brytyjskiej w sposób pokojowy w sierpniu 1947 roku (jednak pomiędzy dwoma krajami szybko doszło do walk o sporny Kaszmir, także na tle religijnym), to na przykład Indonezyjczycy musieli stoczyć w latach 1947–1949 krwawą wojnę narodowowyzwoleńczą z Holendrami

Od 1964 roku część prasy Republiki Federalnej Niemiec coraz więcej uwagi poświęcała zagadnieniu uczestnictwa Niemców w wojnie w Wietnamie. Jeden z dziennikarzy Die Welt tak napisał w felietonie: „trzeba nauczyć się toczonej dziś wojny”.

1 kwietnia 1979 roku świat obiegła wiadomość, że Islamska Rada Rewolucyjna, nowa naczelna władza w Iranie, ogłosiła dotychczasowe cesarstwo republiką o zdecydowanie wyznaniowym charakterze. Fenomen sukcesu rewolucji islamskiej polegał przede wszystkim na tym, że armia tego kraju, wyposażona głównie w broń amerykańską, była jedną z najsilniejszych na świecie, a służba bezpieczeństwa – osławiona Irańska Żandarmeria Cesarska oraz Organizacja Informacji i Bezpieczeństwa Kraju SAVAK (utworzona przy pomocy CIA i izraelskiego Mossadu w 1957 roku) – liczyła przeszło sto tysięcy doskonale uzbrojonych i wyszkolonych funkcjonariuszy.

Historycy uważają, że drugi kryzys tajwański w 1958 roku był jedną z tych sytuacji podczas zimnej wojny – obok kryzysu kubańskiego z 1962 roku i sytuacji wokół NATO-wskich ćwiczeń Able Archer z 1983 roku – które groziły rozpętaniem otwartego konfliktu zbrojnego, mogącego przerodzić się w wojnę światową z użyciem broni jądrowej.

Niemiecka Republika Demokratyczna powstała 7 października 1949 roku z radzieckiej strefy okupacyjnej, równo miesiąc po Republice Federalnej Niemiec. Jej powierzchnia liczyła około 108 tysięcy kilometrów kwadratowych, liczba ludności – około 17 milionów. Stolicą była wschodnia część Berlina.

Dnia 5 marca 1953 roku przestało bić serce drogiego przywódcy, wielkiego kontynuatora dzieła rewolucji, obrońcy pokoju, najwybitniejszego stratega, pogromcy faszyzmu i światła świata.

Pierwsza połowa lat osiemdziesiątych był to czas, w którym „zimna wojna” ponownie nabrała tempa po dekadzie odprężenia w latach siedemdziesiątych, niekiedy nazywany jest też „drugą zimną wojną”, jako że wybuchła jakby na nowo po dekadzie zbliżenia i względnego spokoju w Europie.

Wydarzenia, które miały miejsce 29 listopada 1947 roku w siedzibie Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku, zmieniły bieg historii świata, a kompleksowe przedstawienie ich implikacji praktycznie nie jest możliwe.