Pozycja kobiet różniła się w zależności od społeczeństw, w których żyły. W niektórych kulturach kobieta była niczym więcej niż osobistą własnością męża lub ojca, podczas gdy w innych cieszyła się znaczną ilością wolności i praw cywilnych. Ale nawet w tym drugim przypadku mężczyźni posiadali więcej praw i postrzegali siebie jako płeć nadrzędną.
[podpis]Violeta Chamorro [/podpis]
Pierwsze zdecydowane żądania równouprawnienia pojawiły się w końcu XVIII wieku. Rewolucja francuska w 1789 r. zainicjowała rozwój radykalnych idei w wielu częściach Europy. Jednak w wyniku represji panujących rządów wobec Rewolucji radykalne rządy zeszły do podziemia i odrodziły się dopiero w XIX wieku. Kobiety domagały się uznania prawa do własności prywatnej, praw względem własnych dzieci, prawa do pracy, a przede wszystkim prawa do głosowania. Nieliczne kraje (takie jak Australia, Nowa Zelandia, Finlandia, Norwegia) przyznały im te prawa już przed I wojną światową, zaś w okresie międzywojennym uczyniło to większość krajów europejskich i USA. Większa liczba zawodów stała się dostępna dla kobiet, jednak były one gorzej opłacane, a odsetek kobiet na wysokich stanowiskach w dziedzinie polityki i finansów był znikomy. Znaczną zmianę tej sytuacji przyniósł okres po II wojnie światowej.
Pierwszą kobietą-polityk, która piastowała urząd premiera była Sirimavo Bandaranaike. Została ona w 1960 roku premierem Sri Lanki i piastowała ten urząd z przerwami do 2000 roku (1960-1965r.;1970-1977r.;1994-2000r.). Jej córka Chandrika Kumaratunga została w 1994 roku prezydentem Sri Lanki.
Polityką w tym rejonie świata zajmowało się więcej kobiet. W latach 1966-1977 i 1980-1984 premierem Indii była Indira Gandhi. Zginęła w 1984 roku w zamachu, zastrzelona przez dwóch sikhijskich członków swojej ochrony. Sprawowała w Indiach władzę prawie dyktatorską. W Pakistanie, który jest krajem znajdującym się w konflikcie z Indiami, premierem w latach 1988-1990 była Benazir Bhutto- pierwsza kobieta na tym stanowisku w świecie muzułmańskim. Na skutek konfliktu z prezydentem została odsunięta od władzy. Na Filipinach w latach 1986-1996 prezydentem była Corazon Aquino. W czasie jej prezydentury opozycja kilkukrotnie próbowała przeprowadzić zamach stanu.
Ameryka Łacińska też może poszczycić się kobietami będącymi ważnymi osobistościami polityki. Maria Estella Martínez Cartas de Perón, druga żona byłego prezydenta Argentyny, była w latach 1973-1976 premierem tego państwa. Niestety jej nieudolne rządy skończyły się uwięzieniem jej na 5 lat. W Nikaragui prezydentem w latach 1990-1996 była Violeta Chamorro.
Inne rejony świata były mniej łaskawe dla kobiet polityków. Premierem Kanady w 1993 roku była Kim Campbell. Niestety nie potrafiła skutecznie kierować państwem.
Stary kontynent też nie był lepszy w tym względzie. Przyniósł jednak silne rządy premier Wielkiej Brytanii, Margaret Thatcher. Rządziła ona od 1979 do 1900 roku. Sprywatyzowała ona wiele gałęzi przemysłu, prowadziła wojnę przeciwko Argentynie. Drugą polityk na tym stanowisku była premier RP Hanna Suchocka. Od lipca 1992 roku do września 1993 roku kierowała Radą Ministrów. W późniejszych latach była ministrem sprawiedliwości.
W dzisiejszych czasach rola kobiet w polityce nie odbiega od tego, co prezentują mężczyźni. Wiele kobiet na całym świecie piastuje stanowiska ministerialne, kieruje rządami administracji państwowej, jak choćby Hanna Gronkiewicz- Walz, była prezes Narodowego Banku Polskiego i była przewodniczyni Rady Polityki Pieniężnej. I można śmiało powiedzieć, że obecnie kobiety na równi z mężczyznami rządzą światem.
