Renesans to wiek XIV–XVI, okres w historii Europy często określany jako „odrodzenie sztuk i nauk”, zapoczątkowany we Włoszech pod silnym wpływem sztuki i kultury starożytnej. Charakteryzował się nasileniem tendencji humanistycznych i laickich. Termin „renesans” pochodzi od francuskiego „renaissance”, druga polska nazwa tego okresu – odrodzenie – to wierne tłumaczenie z francuskiego.
XVII wiek nie był łaskawy dla Ukrainy. Jej bezkresne stepy targane były wieloma krwawymi powstaniami i zrywami przeciwko polskiemu panowaniu, pod którym się wówczas znajdowała. Bezspornie największym i najgroźniejszym z nich był olbrzymi zryw Kozaczyzny pod wodzą Bohdana Chmielnickiego. Jest rzeczą wartą uwagi, jak do niego doszło, jaki był jego przebieg a przede wszystkim – jakie następstwa pozostawił.
Przez wielu uznawany jest za najwybitniejszego obok Kutuzowa wodza i znakomitego stratega rosyjskiego czasów nowożytnych, a w szczególności XVIII wieku i doby oświecenia.
Ceremoniał pogrzebowy wraz z następującą po nim koronacją władców był publiczną manifestacją dla ludu, ukazaniem sakralności królewskiej. Dlatego w niniejszym artykule chciałbym go omówić oraz pokazać zmiany jakie w nim zaszły na przestrzeni wieków (XIV-XVIII).
W XVII i XVIII wieku pojawiły się w Europie państwa, które rządzone były absolutnie, jednak fundamenty pod takie formy sprawowania władzy budowali filozofowie i pisarze polityczni z XVI wieku.
Na początku XV wieku państwa europejskie powoli się unifikowały. Lokacje miast i wsi na podobnym prawie, upowszechnianie się zdobyczy cywilizacyjnych czy przepływ ludności powodowały, że w całej Europie wolniej lub szybciej dokonywały się jednakowe przemiany.
Na początku swego istnienia Polska była państwem patrymonialnym, w którym główną rolę w sprawowaniu władzy pełnił król. Wraz z rozwojem państwa rosło znaczenia szlachty w życiu społecznym.
Pod koniec XVI wieku Anglia była państwem rządzonym silną ręką Elżbiety I, jednak nie można jej rządów określić mianem absolutnych, gdyż od dawna rozwijał się w Anglii parlamentaryzm. Po bezpotomnej śmierci Elżbiety władzę przejął Jakub I ze szkockiego rodu Stuartów.
Słowo „husaria” u współczesnych Polaków wywołuje różne odczucia. Dla większości ta formacja kawalerii jest legendą – niezwyciężona przez lata konnica, wygrywającą wszystkie nowożytne bitwy z udziałem polaków.
Bezpotomna śmierć ostatniego bawarskiego Wittelsbacha, Maksymiliana III Józefa 30 grudnia 1777 roku spowodowała kolejną rywalizację austriacko – pruską o wpływy wśród państw niemieckich. <h4>Ambicje cesarza Józefa II</h4>Młody cesarz, od 1765 r.
