Po zajęciu Polski przez Niemcy w 1939 roku okupanci przystąpili do produkcji amunicji w byłej Fabryce Amunicji nr 1 w Skarżysku – Kamiennej, którą oddano pod zarząd niemieckich koncernów zbrojeniowych i przekształcono w filię zakładów Hugo Schneider A.G. (Hasag).

W okresie funkcjonowania fabryki nastąpiło kilka zmian systemu znakowania. Wynikały one z stosowania różnych materiałów do produkcji łuski (w początkowym okresie produkowano łuski mosiężne, a po wyczerpaniu zapasów łuski stalowe wzmocnione) oraz z zmian systemu znakowania wprowadzonych dla fabryk przemysłu zbrojeniowego.

Produkcję amunicji rozpoczęto prawdopodobnie już pod koniec 1939 roku, z wykorzystaniem gotowych komponentów produkcji polskiej. Na dnie łuski pozostawiano jedynie symbol dostawcy mosiądzu (w tym przypadku N – S.A. Fabryk Metalowych pod Firmą NORBLIN, Bracia Buch i T. Werner) z pominięciem symbolu producenta amunicji (orzeł) (rys. 1)
[podpis] Rysunek 1 [/podpis]
W latach 1940-41 Niemcy wykorzystywali zdobyte wraz z fabryką polskie zapasy materiałowe oraz pozostałe w magazynach elementy do produkcji amunicji. Pierwsze partie wytwarzanej przez Niemców w Skarżysku-Kamiennej amunicji 7,92×57 Mauser sygnowane są mieszanymi oznaczeniami polskimi i niemieckimi. Na dnach łusek odnaleźć można więc pozostałości polskiego systemy znakowania amunicji w postaci litery N , oznaczającej przedwojennego dostawcę mosiądzu na łuskę – S.A. Fabryk Metalowych pod Firmą NORBLIN, Bracia Buch i T. Werner (jedynie na pierwszej partii z 1940 roku) (rys. 2) oraz cyfrę 67 , czyli tzw. symbol materiałowy, oznaczający mosiądz o zawartości 67% Cu i 33% Zn (na łuskach od pierwszej partii w 1940 roku do 5 partii w roku 1941).
[podpis] Rysunek 2[/podpis]
W początkowym okresie działalności fabryki (partie od 1 do 20 w 1940 roku) amunicje znakowano wykorzystując cywilne logo producenta ( Hasag ) (zdj. 1 – hasag4 i 2 – hasag20).
[podpis] Zdjęcie 1[/podpis]
Po oficjalnym zaliczeniu fabryki do grupy zakładów produkujących amunicje na potrzeby wojska oraz po wprowadzeniu nowego systemu znakowania (przyznającego każdej firmie pracującej na potrzeby przemysłu zbrojeniowego zestawu od jednej do trzech małych liter) fabryka w Skarżysku zaczęła znakować amunicję kodem kam , stosowanym aż do zakończenia produkcji w 1944 roku. Do piątej partii amunicji w 1941 roku kod kam łączono z polskim oznaczeniem materiałowym 67 (zdj. 3 – kam21), natomiast po wyczerpaniu zdobytych zasobów materiałowych rozpoczęto produkcje łusek stalowych, stosując tym samym symbol St + (zdj. 4 – kam44).
[podpis] Zdjęcie 2[/podpis]
[podpis]Zdjęcie 3[/podpis]
[podpis]Zdjęcie 4[/podpis]
Na przełomie 1944 i 1945 duża część wytwórni amunicji otrzymała nowe kody literowe. Dotyczyło to prawdopodobnie także fabryki w Skarżysku-Kamiennej, której przypisano kod pae , jednak ze względu na zbliżającą się szybko Armię Radziecką wyprodukowano jedynie jedną partię amunicji sygnowanej nowym kodem.