Prawa prasy opozycyjnej ewoluowały wraz ze zmianami politycznymi zachodzącymi w Polsce. Największe przeobrażenia zaszły od momentu objęcia władzy przez Józefa Piłsudskiego i obóz sanacji. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie zmian przepisów prawa prasowego, z uwypukleniem ich skutków dla prasy ludowej, w okresie rządów sanacji.
Mamy słuszne prawo narzekać na niezdecydowanie europejskich rządów w obliczu marszu Armii Czerwonej na zachód. Niemniej jednak, zauważmy, że opieszałość rządzących elit starali się nadrobić ciągnący pod polskie sztandary z najróżniejszych stron świata zaprawieni w bojach ochotnicy, spieszący ratować „wolność naszą i waszą”. Wśród nich znalazł się dwudziestojednoletni Kaarlo Sakari Kurko, zapalony żołnierz i nieprzejednany wróg bolszewizmu.
O powstaniu warszawskim, listopadowym i styczniowym słyszał każdy, jednakże o powstaniu, które miało miejsce w Sejnach w dniach 23–28 sierpnia 1919 roku – tylko nieliczni. Obecność Józefa Piłsudskiego w Sejnach 13 września 1919 roku sprawia, że wydarzenie to miało ogromne znaczenia dla Polaków i władz.
Dokładna liczba osób, które opuściły Rosję w wyniku rewolucji i I wojny światowej nie jest znana. Badacze szacują tę liczbę na 1 do 2 milionów. W przeważającej części byli to ludzie wykształceni. Wiedzieli jedno: że ich pobyt na emigracji nie potrwa długo.
Polska polityka zagraniczna z lat 1921 – 1939 nie zapobiegła wybuchowi II wojny światowej, to fakt. Czy można było uniknąć wojny, ogromnych strat ludzkich i materialnych oraz trwającej pięć lat okupacji?
Półwysep Iberyjski nigdy nie był spokojnym miejscem na mapie Europy. Często stawał się polem, na którym ścierały się wrogie armie. Przebywały i walczyły tam rzymskie legiony, muzułmańskie oddziały dążące do podbicia świata, średniowieczni krzyżowcy, którzy im te plany wybili z głów, oddziały feudalnych władców, a później wojska innych europejskich mocarstw walczących o wpływy w tym regionie Starego Kontynentu.
Przykład Hiszpanii pokazuje tragedię narodów, których członkowie stali się zakładnikami wyznawanych skrajnych ideologii, gdzie na próżno było szukać szacunku i chęci kompromisu ze stroną przeciwną.
W rozgorzałym na Półwyspie Iberyjskim bratobójczym konflikcie Józef Stalin dostrzegł szansę nie tyle na rozszerzenie władzy proletariatu, co na przejęcie kontroli nad ośrodkami decyzyjnymi strony republikańskiej…
Guernica stanowi w powszechnym odczuciu symbol wojny totalnej – tego uczą nas szkolne podręczniki. Ale czy rzeczywiście nalot przeprowadzony przez niemieckie i włoskie bombowce jest złowrogim preludium do przyszłych bombardowań znanych z czasów II wojny światowej?
Bunt Żeligowskiego to szereg osobliwych wydarzeń z października 1920 roku. Rozegrały się na terenach Litwy, do których roszczenia zgłaszała jednak Polska. Nie były to roszczenia bezpodstawne, biorąc pod uwagę to, że samo Wilno i Wileńszczyzna zamieszkiwane były w większości przez ludność narodowości polskiej.
