Plan przewidywał zrzucenie trupa wyposażonego w fałszywe dokumenty z samolotu, aby stworzyć wrażenie, że „kurier przewożący ważne dokumenty „tylko dla oficerów” zmierzał do Algieru samolotem, który uległ katastrofie”. Intryga powinna nie tylko odwrócić uwagę Niemców od prawdziwego celu, lecz również przedstawić prawdziwy cel jako cel pozorny. Był to znakomity podwójny blef: kiedy Niemcy dowiedzą się o prawdziwych przygotowaniach do ataku na Sycylię, co było nieuniknione, przyjmą, że są to działania pozorowane.

Zaskoczyło ją, że minęło tak wiele czasu, odkąd obwieszczono przybycie gościa. A może magowie zabawili się w casolaro czasem, usypiając ją pomiędzy jednym a drugim uderzeniem serca, żeby nie usłyszała, jak rozprawiają o niepojętych sprawach czarodziejów. Nigdy nie umiała zgadnąć, jak daleko sięga ich władza. Nie zastanawiała się zresztą. Moce nie pociągały jej ani odrobinę.

W Heraklionie wielu spadochroniarzy pułkownika Bräuera było w godnym pożałowania stanie. Doskwierające im podczas pierwszej nocy pragnienie doprowadziło do dyzenterii, którą powodowało picie wody stojącej z rowów irygacyjnych.

Transport do łagru kołymskiego na ogół zaczynał się w jednym z trzech miejsc. W pierwszych latach więźniowie najpierw trafiali do głównego obozu przejściowego we Władywostoku, gdzie kończyła się kolej transsyberyjska.

Dziś z pewną pomocą przychodzi zaawansowana medycyna, ale i ona nie jest w stanie uporać się z siłami natury. Cóż dopiero mógł powiedzieć nasz przodek, który stojąc w obliczu rozmaitych epidemii, najczęściej nie wiedział, z jaką konkretnie chorobą ma do czynienia, nie rozumiał sposobu jej przenoszenia (zarażania) i nie znał możliwości obrony. Pozostawały jedynie domysły.

Kompani zawyli jednym głosem. Ten, który stał dalej, rzucił się ku schodni. Wypuścił lampę, która upadła z hałasem na pokład, świeca w środku zgasła, pogrążając ładownię w ciemności. Przez chwilę słychać było głośne wycie, a potem dziwny szmer i chrobot.

W rzeczywistości na prawej flance niemieckiego dowódcy – w rejonie który oglądał przez swoją lornetkę – było mniej niż tysiąc żołnierzy, w tym wielu byłych aktorów, pisarzy, dekoratorów, specjalistów w zakresie kamuflażu, a nawet projektantów mody. Należeli do ściśle tajnej amerykańskiej armii, wytrenowanej w nabieraniu Niemców. Ich działalność miała na celu luzowanie innych oddziałów alianckich i utrzymywanie przeciwnika w miejscu.

Różnice biologii ludzi i parksów były tak wielkie, że nawet lata intensywnych treningów i pracy nie były w stanie zatrzeć atawistycznych lęków Ain’ta. Mimo że używało tego nosiciela od wielu miesięcy i zostało bardzo starannie zainstalowane, cały czas czuło chłód i suchość nie pokrytej żyzną węglowodorową mazią skóry

Gdy tylko huk ostrzału trochę przycichł, Lambert wybiegł po schodach z piwnicy do centrum dowodzenia. Napływały tam kolejne raporty o działaniach nieprzyjaciela w całym sektorze bronionym przez 99. Dywizję. Niemcy przypuścili zmasowane natarcie. Tłumy niewyraźnych postaci w kombinezonach narciarskich przepływały przez zamglone lasy i brały z zaskoczenia odizolowane posterunki i kompanie liniowe.

Wszyscy trzej byli aroganccy, szukali rozgłosu i mieli wady charakteru, ale przede wszystkim odznaczali się geniuszem w dowodzeniu ludźmi i niezrównanym entuzjazmem do walki. Wszyscy osiągali spektakularne sukcesy na polu bitwy. Każdy patrzył na wojnę przez pryzmat własnych ambicji i rywalizacji z innymi.