Wydaje się, że Max Cegielski do pisania biografii Rechowiczów przystąpił z wielu powodów, sam różnie to też tłumaczy. Przede wszystkim chciał odtworzyć losy znanego kiedyś, a obecnie prawie całkowicie zapomnianego plastyka, wskrzesić twórczość Gabra, być może nawet ją skatalogować, odnajdując zdjęcia i szkice do kolejnych prac w ogromnych, lecz nieuporządkowanych archiwach pani Hanny.

„Kartografia” to najnowsze dzieło Kamili Shamsie. Wedle tego, co głosi tekst na odwrocie okładki, jest książką „jedyną w swoim rodzaju”. Choć teksty tego typu za zadanie mają chwalić i zachęcać do zakupu, w tym przypadku trudno się z ową pochwałą nie zgodzić. „Kartografia” trzyma bowiem w napięciu niczym dobry thriller, narracja ma w sobie coś z poezji i jeśli już ktoś chciałby zakwalifikować tą powieść do romansu, to na pewno ambitnego i z górnej półki.

Podczas wycieczek po mieście nie udziela mu się melancholijny nastrój Orhana Pamuka. W przeciwieństwie do Pierre’a Lotiego nie zachwyca się widokiem rozpadających się domów, ponieważ zdaje sobie sprawę, że trudno w nich mieszkać. Cegielskiego interesują bowiem przede wszystkim ludzie.