Pleskot użył niecodziennej kompozycji dwóch typów narracji: zbeletryzowanej, przypominającej w formie powieść kryminalną, dzięki czemu Czytelnik ma poczucie obecności w samym środku wydarzeń, i zamiennie klasycznego tekstu popularnonaukowego. Całość pisana jest łatwym i przystępnym językiem, co powoduje, iż czyta się szybko i przyjemnie, w szczególności jeśli chodzi o treść napisaną w formie zbeletryzowanej.

Na pierwszy rzut oka książka prezentuje się okazale, twarda oprawa i objętość prawie 400 stron przy formacie A4 robią naprawdę dobre wrażenie. W tym samym pozytywnym nastroju pozostajemy po pierwszym przewertowaniu „Nadziei i piekła”, kiedy to naszym oczom ukazuję się mnóstwo kolorowych materiałów ikonograficznych, w tym liczne mapy, statystyki, zdjęcia, portrety, plakaty, winiety, emblematy, odbitki pieczęci, odznaki… Imponująca liczba materiałów graficznych wynosząca ponad 1500 zdjęć oraz blisko 100 map i wykresów wzbudza szacunek dla mozolnej pracy Autora.

Powstańcy obrzucili transporter butelkami zapalającymi, trafiając między innymi kierowcę, który usiłując ugasić mundur, stracił panowanie nad pojazdem i wjechał w wysoki krawężnik. W tym momencie żołnierze plutonu ostrzelali ewakuującą się załogę transportera – dwóch Niemców zabito, a pozostałym udało się zbiec.

Już dawno żadna książka nie wywołała we mnie tylu jakże skrajnych emocji. Począwszy od rozgoryczenia, żalu i współczucia przez nienawiść aż po chęć zemsty. Dzieło Lyn Smith nie jest zwykłą książką, to prawdziwa historia ludzi, którzy stali się świadkami, a w dużej mierze też uczestnikami największej tragedii w dziejach ludzkości. Oni ocaleli, jednak koszmar Holokaustu na zawsze zranił ich dusze, pozostawiając w sercu ból i smutek oraz nieustającą traumę. Książka obfituje w pełne emocji, realistyczne opowiadania, co pozwala Czytelnikowi lepiej zrozumieć i poznać prawdziwe oblicze Holokaustu.

Car zawdzięczał życie robotnikowi Osipowi Komissarowowi, który podbił rękę zamachowca, dzięki czemu druga z kul przeznaczonych dla władcy przeszła obok. Sprawca natychmiast został pochwycony i doprowadzony przed oblicze ocalonego władcy, który podobno zadał tylko jedno pytanie: „Czy jesteś Polakiem?”, na co ten odpowiedział przecząco. Zdziwiony imperator zapytał wówczas: „To czego ode mnie chcesz?”

Dyskusja na temat wydarzeń zabajkalskich 1866 roku toczy się i dzisiaj, a ocena zależy przede wszystkim od tego, co uznamy za cel tego zbrojnego wybuchu. Aby odpowiedzieć na to pytanie, zastanowić trzeba się najpierw nad przyczyną buntu. W literaturze opisującej istnieją dwie koncepcje co do jego genezy. Pierwsza zakłada, że spisek dotyczył wyłącznie Polaków planujących zbiorową ucieczkę z Syberii, z kolei druga – że powstanie stanowiło końcowy etap współdziałania Polaków i rewolucjonistów rosyjskich, że było kontynuacją ogólnosyberyjskiego ruchu Polaków i Rosjan, dawnych członków Ziemi i Woli oraz grona „syberyjskich separatystów”.