Po przybyciu na miejsce Autorka zastała Afganistan, który – jak pisze – niestety znacznie odbiegał od jej wyobrażeń. Zderzenie dwóch skrajnie różnych kultur musiało spowodować niezrozumienie i zamieszanie pomimo wcześniejszego, starannego przygotowania do wyprawy. Podczas wolontariatu Kozińska dzień po dniu rewidowała swoją wizję afgańskiej cywilizacji z zastaną rzeczywistością, odkrywała prawdziwe oblicze Afganistanu i jego mieszkańców. Odwiedzając tutejsze rodziny, patrzyła, jak żyją, jak pracują i spędzają wolny czas.

Punktem zapalnym, który doprowadził do masakry, było zestrzelenie prezydenckiego samolotu w kwietniu 1994 roku; na pokładzie przebywał nie tylko Hutu Habyarimana, ale również prezydent Burundi Cyprien Ntaryamira. Pomimo iż nigdy nie stwierdzono udziału Tutsi w zamachu, fakt ten stał się doskonałym pretekstem do rozpoczęcia przez armię i bojówki Hutu (Interhamwe) trzymiesięcznej masakry ludności sąsiedniego plemienia.

Autorka na stosunkowo niewielkiej liczbie stron (157, licząc kalendarium, biografię i zdjęcia) skupia się na tym, co w życiu Korczaka było najważniejsze. Opowieść rozpięta jest pomiędzy pochodzeniem rodu Goldszmitów, narodzinami Henryka, sytuacją rodzinną, edukacją, a w końcu karierą lekarza i pracą w Domu Sierot oraz tragicznym finałem.

Dopiero w 1975 roku dziewczynkę adoptowało trzydziestokilkuletnie małżeństwo. On – murarz. Ona – nauczycielka i działaczka partyjna, która w jej strukturach znaczy wiele. Nadzieje pokładane przez Katrin w nowej rodzinie i nowym domu wkrótce okazują się płonne; przybrana matka nie potrafi okazać uczuć córce, zamiast obdarzać ją tak bardzo upragnioną miłością, obarcza mnóstwem domowych obowiązków. Katrin musi nie tylko stawić czoło niepewnej przyszłości, ale i rozliczyć się z bolesną przeszłością i piętnem córki „zdrajczyni”.

Historia Żydów w Kielcach obejmuje zasadniczo lata 1862–1942, aczkolwiek zarówno przed powstaniem styczniowym, jak i po likwidacji getta w 1942 roku ludność żydowska była aktywnie obecna w dziejach miasta. Szczególną rolę odegrali w dziedzinie ekonomicznej, głównie handlu i rzemiosła, jednak działali zasadniczo we wszystkich sferach, ważnych nie tylko dla nich samych, ale i dla ogółu mieszkańców.

Holokaust widziany oczami dziecka i opowiedziany jego słowami. Porażający realizm i naturalizm w każdej opisywanej scenie. Historia pewnej rodziny, w której obok ludzi, głównym bohaterem jest ubranie. Oto „Dziewczynka w zielonym sweterku”.

Wojska Pol Pota zamykają szkoły, szpitale i fabryki, niszczą świątynie i banki. Pieniądz jako środek płatniczy, a także wszelki kult religijny zostają zdelegalizowane. Inteligencja, duchowni wszelkich wyznań, studenci, pracownicy administracji – wszyscy są automatycznie skazani na śmierć. Rozpoczyna się również prześladowanie mniejszości narodowych, zwłaszcza Wietnamczyków. Jak bardzo niedorzeczna była polityka Khmerów, niech świadczy choćby to, że zabijano nawet za samą znajomość obcego języka, posiadanie okularów lub zbyt delikatne dłonie. Skrupulatnie wyszukuje się oficerów wojska, policjantów, urzędników państwowych. Bez słowa wyjaśnienia zabiera się ich – nie wiadomo dokąd.

Polskie wydanie dzieła Ducret przyciągnęło moją uwagę niczym innym jak okładką. Nie da się ukryć, że wyróżnia się na tle morza książkowych nowości. Ale to treść sprawiła, że pochłonęłam je w jeden wieczór (choć trzeba przyznać, że do najskromniejszych nie należy). Na trzystu kilkudziesięciu stronach opowiedziano historie miłości i namiętności ośmiu najbardziej krwawych dyktatorów ubiegłego stulecia. Są tu losy towarzyszek życia między innymi Stalina, Mao, Salazara czy Hitlera.

Pierwotnym terenem osiedlania był Gdańsk, gdzie sprzyjały Szkotom powiązania władz utrzymujących kontakty z Szkocją. W latach 1588–1649 liczba Szkotów w mieście wzrosła do 101, jednakże nie jest to dokładna liczba, gdyż większość emigrantów nie mogła bądź nie chciała uzyskać praw miejskich. Główną dziedziną działalności Szkotów w tym okresie był handel; szacuje się, że w XVI wieku udział towarów pochodzenia szkockiego osiągnął blisko 10% całości importu Gdańska, w pierwszej połowie XVII wieku natomiast – 12% statków zawijających do gdańskiego portu miało na pokładzie Szkotów bądź Anglików.

Ormianie, którzy przybyli na ziemie ruskie włączone następnie do Rzeczypospolitej, parali się przede wszystkim kupiectwem. Zresztą było to ich główne, obok rzemiosła, zajęcie na przestrzeni wieków. Specyfika tego handlu wynikała nie tylko z jego rodzaju, lecz również z rozmachu jak i zakresu terytorialnego, w którym się on zawierał.