Już sam spis treści dowodzi, że mamy do czynienia z książką wyjątkową. Nie ma rozdziałów pod tytułem „Front wschodni”, „Naloty dywanowe”, „Blitzkrieg”, „Operacje desantowe” czy „Wojna partyzancka”. Są za to „Wojenne rzemiosło”, „Żołnierze” czy „Ludność cywilna”. Opisowi działań wojennych w Europie poświęcony został jeden rozdział, ale nawet po nim widać wyraźnie, jakie ma być ogólne przesłanie książki.
Pozycja wydawnictwa Znak, którą mam dziś przyjemność przedstawiać, to jedna z kilku autobiograficznych pozycji autorstwa Witolda Urbanowicza, legendy polskiego lotnictwa myśliwskiego, swego czasu dowódcy jeszcze bardziej legendarnego Dywizjonu 303. W czasach, które opisuje w „Początku jutra”, Urbanowicz nie miał jednak najbledszego pojęcia, iż przyjdzie mu walczyć na angielskim niebie.
Artykuł niniejszy jest na swój sposób kontynuacją i uzupełnieniem innego mojego tekstu – o Me 163, dostępnego pod linkiem http://www.konflikty.pl/artykul-lotnictwo-259.html.
Czytujecie może CD-Action? Jeśli tak, kojarzycie zapewne dział Kaszanka Zone, w którym recenzowane są gry zupełnie beznadziejne, urągające wszystkim zasadom sztuki i rzemiosła grotwórstwa.
Dan Kurzman wykonał tytaniczną robotę, nie tyle jako historyk, co jako dziennikarz właśnie. Stworzył książkę wciągającą zarówno tematem, jak i sposobem napisania, nic, tylko brać i czytać, bo warto.
Książka, którą mam przyjemność opisywać tym razem, pojawiła się na rynku nakładem wydawnictwa „Znak”, co znaczy, że jakość materiału, czcionka, korekta, wszystko, za co bezpośrednio odpowiada wydawca, jest bez zarzutu.
Nie wiem do końca, jak to wygląda w przypadku kolegów z redakcji, ale mnie udaje się ostatnio zdobyć świetne książki do recenzji.
Tekst niniejszy poświęcony jest być może najniezwyklejszemu używanemu bojowo samolotowi w historii świata, którego konstrukcja, parametry techniczne i możliwości nie miały nic wspólnego z samolotem w klasycznym rozumieniu z okresu, w którym powstał.
Kiedy przyszło decydować, czy zgodzić się na recenzowanie „Strachu”, miałem spore obawy.
