Polscy miłośnicy lotnictwa powinni się złożyć na – tu ukłony w kierunku pana Daukszewicza – „dobrą flaszkę” dla wydawnictwa Zysk i S-ka. Oto bowiem poznańska oficyna uraczyła nas nie tylko wspomnieniami Bohdana Arcta, ale i pierwszorzędną powieścią lotniczą, a nawet dwiema w jednej okładce. Dla uproszczenia przyjmijmy jednak, że jest to jedna powieść, co będzie o tyle łatwiejsze, że wydarzenia opisane w jednej chronologicznie sąsiadują z opisanymi w drugiej.

„Chorągiew…” łączy z „Wilczym Legionem” wiele – wiadomo: osoba autora, wydawnictwo – jednak są to książki diametralnie różne. Poprzednio mieliśmy powieść, teraz – zbiór opowiadań. Wtedy pozostaliśmy w czasach względnie współczesnych, teraz – cofamy się do dwudziestolecia międzywojennego.

Czterdzieści pięć lat to w skali ludzkiej cywilizacji niewiele, w historii Polski wystarczająco długo jednak, aby wpłynąć na postrzeganie przez nas wielu epizodów kluczowych dla losów naszego narodu. Z powodów oczywistych dotyczy to zwłaszcza stosunków polsko-radzieckich. Najbardziej eksponowanym tego przykładem jest zbrodnia katyńska, jednakże tamtejsze ofiary NKWD nie są jedynymi ofiarami burzliwej historii Polski.

„Niebo w ogniu” opowiada o karierze autora w roli pilota myśliwskiego na froncie zachodnim i afrykańskim, a następnie w roli jeńca wojennego po lądowaniu ze spadochronem nad okupowaną Holandią. Znajdzie tu Czytelnik zmagania nie tylko z myśliwcami i bombowcami Luftwaffe, ale także z pustynnym gorącem czy pociskami V-1, jednak pod względem informacyjnym zdecydowanie najcenniejszy jest opis niewoli, jakiej doświadczył autor pod koniec wojny.

Reportaże różnej maści często ostatnio goszczą na naszych elektronicznych łamach. Najpierw „Wytępić całe to bydło”, następnie „Dzieci Groznego”, teraz zaś opowiem Wam o „włoskim Kapuścińskim”.

Stołeczne wydawnictwo WAB w ostatnich tygodniach mocno rozwija serię „Terra incognita”, w ramach której do księgarń trafiają różnorakie, szeroko pojmowane reportaże – to właśnie do tej serii należy niedawno recenzowana u nas, przeze mnie zresztą, książka „Wytępić całe to bydło”, a także pozycja, o której opowiem Wam tym razem.

Głupio tak zaczynać recenzję od stwierdzenia, że mamy do czynienia z książką dziwną, ale… Mamy do czynienia z książką dziwną. W pewnym sensie z dwiema książkami wymieszanymi naprzemiennie w jednej oprawie. Pierwsza „książka” to reportaż autora z jego podróży po północnej Afryce.

Siedemdziesiąta rocznica wybuchu II wojny światowej w oczywisty sposób wiąże się z wypuszczeniem na rynki wydawnicze książek poświęconych największemu konfliktowi zbrojnemu w historii. Trudno się temu dziwić, zresztą nie ma w tym nic nagannego – wręcz przeciwnie, jest to najlepszy możliwy pretekst do szerzenia wiedzy o tej wojnie. Do wydawnictw, które postanowiły zdyskontować jubileusz, dołączył warszawski W.A.B., wydając niewielką książeczkę autorstwa znanego naszym Czytelnikom Richarda J. Overy’ego.

Tak jakoś z przyczyn niezależnych wynikło, że książka, która w księgarniach znalazła się na rocznicę zakończenia II wojny światowej, u nas pojawia się bliżej rocznicy zakończenia kampanii wrześniowej. Berlin 1945 trafił bowiem w moje ręce bardzo późno, warto jednak było czekać na kawał tak świetnej literatury faktu.

Biednemu zawsze deszcz w oczy, można by rzec. Kryzys gospodarczy utrudnił organizację tegorocznego Air Show (co widać było choćby po tym, że wiele ciekawych samolotów, które przybyły w parach – A-10, Eurofighter Typhoon – prezentowano tylko na wystawie statycznej), a pierwszy dzień pokazów został praktycznie udaremniony przez oberwanie chmury.