Niewątpliwie Tony Judt postarał się z perspektywy bocznego, ale wnikliwego obserwatora ukazać nam cały europejski dorobek lata 1945-2005. Na przestrzeni sześćdziesięciu lat nasz kontynent przeszedł metamorfozę. Odczuł chwile goryczy, ale i dumy, szczęścia, ale i smutku.

„Kusza i łuk” jest dziełem podsumowującym dorobek pracy rzemieślniczej autora. Celem powstałego poradnika jest zachęcenie młodych, często pozbawionych technicznego zacięcia młodych ludzi, obawiających się rozwijania zainteresowania łucznictwem.

Potencjalnego czytelnika przestrzegam, aby w chwili wzięcia książki do ręki pamiętał, iż ma ona charakter wspomnieniowy, a nie zaś rzeczowej monografii problemu. Przy lekturze ważny jest więc dystans: pamiętajmy, iż kobiety przedstawiające swoje losy na tle wydarzeń z lat 1944-48 przekazują w relacjach bardzo silny ładunek uczuciowy, co czasami zamazuje obiektywną wizję historii.

W rzeczywistości „Nie było powrotu” jest jedynie zbiorem osobistych przeżyć osiemnastu przedstawicieli ludności wschodnich terenów Rzeszy Niemieckiej, którzy za dyktaturę Hitlera oraz przegraną wojnę utracili własny Vaterland.

W okresie od rozkwitu aż po schyłek średniowiecza angielskie społeczeństwo ciągle domagało się od władców nowych łupieżczych wypraw. W innym przypadku znużona pokojem arystokracja zaczynała szemrać przeciwko sobie, bądź co najgorsze, przeciwko panującemu. Po udaremnieniu jednej antykrólewskiej intrygi król Henryk V – władca bardzo zdolny, a jeszcze bardziej ambitny – postanowił dać możliwość wykazania się w boju, a przy okazji powrócić do zgłaszanych pretensji do francuskiego tronu.

Najważniejsze starcie początków wojny stuletniej rozpoczęło niechybny kres dominacji rycerstwa na polach bitew średniowiecznej Europy. Jak dotąd szlachetnie urodzonym jeźdźcom nie przychodziło do głowy, aby piechota – dotychczasowa „przystawka” na polu bitewnym – mogła zdecydować o losie kampanii.

Pióro autora przenosi nas do roku 1346, gdy konflikt dziedziczny między Francją a Anglią zaognia się na dobre. Bohaterem historii jest Thomas z niewielkiej wioski rybackiej Hookton na południowym wybrzeżu Anglii.

Jest jednak człowiek, dla którego łuk stał się nie tylko pasją, ale i sensem życia. Tą osobą jest Jarosław Jankowski – z wykształcenia filolog slawista, a w rzeczywistości jeden z nielicznych w naszym kraju (ale nie tylko) mistrz wyrobu tradycyjnych drewnianych łuków rodem z wieków średnich.

Obserwując polskie życie społeczne, śmiało mogę zaryzykować stwierdzenie, iż „dzień bez wspomnienia PRL-u można uznać za dzień stracony”.

Dzieje Alexa Kurzem z pewnością wstrząsną Czytelnikiem. To, co odczuwa bohater, jest bardzo złożonym procesem emocjonalnym, więc nie spodziewajcie się, iż pojmiecie wspomnienia bohatera po połowie lektury.