Od początku 1652 roku Bohdan Chmielnicki prowadził z Rzeczpospolitą podwójną grę: udawał lojalnego poddanego króla i obiecywał pomoc w przygotowaniach do wyprawy na Turcję, a zarazem wysyłał do cara i sułtana posłów z prośbą o ochronę. Ponadto jego stosunki z krymskim chanem świadczyły o wspólnych planach. W jednym z listów do Adama Kisiela, wojewody kijowskiego, pisał, że chan tylko czeka na jego znak i wezwanie do wojny z Polską. Polacy nie byli pewni zamierzeń kozackiego hetmana, tymczasem w pierwszej połowie maja 1652 roku na tajnej radzie kozackiej w Czehryniu zapadła decyzja o wznowieniu działań zbrojnych przeciwko Polsce.

29 czerwca 1913 roku wybuchł konflikt znany jako II wojna bałkańska. W wojnie tej Bułgaria walczyła z koalicją Serbia–Grecja–Czarnogóra–Rumunia i osmańską Turcją. Po niespełna dwóch miesiącach walk Bułgarów zmuszono do kapitulacji. 10 sierpnia w Bukareszcie odbyła się konferencja pokojowa, w której Turcja, jako że nie była uczestnikiem koalicji antybułgarskiej, nie brała udziału.

W połowie IV wieku na czarnomorskich stepach pojawili się Hunowie. Ten pochodzący ze wschodnich rejonów Wielkiego Stepu koczowniczy lud na zawsze zmienił oblicze Europy, rozpoczynając tak zwaną wielką wędrówkę ludów. Podporządkowali sobie Alanów i Ostrogotów, Wizygotów zepchnęli na południe, za Dunaj, na ziemie bizantyjskie, a Germanów na zachód i utworzyli potężne państwo rozciągające się od Kazachstanu po Ren i od Bałtyku po Dunaj.