1 kwietnia w wieku stu lat zmarł kontradmirał Edward Feightner, weteran drugiej wojny światowej, as myśliwski z uznanymi dziewięcioma zwycięstwami powietrznymi. Ostatnie lata życia spędził w Coeur d’Alene w stanie Idaho.
„Whitey” Feightner początkowo chciał służyć w Korpusie Powietrznym Wojsk Lądowych, ale kiedy dowiedział się, że w marynarce wojennej szybciej trafi na szkolenie i tym samym na pole bitwy, wybrał służbę na morzu. Patent oficerski uzyskał 3 kwietnia 1942 roku, ale służbę bojową rozpoczął, jak na ironię, z kilkumiesięcznym opóźnieniem: dopiero w październiku, jako pilot myśliwca Grumman F4F Wildcat w eskadrze VF-10 „Grim Reapers” na USS Enterprise (CV 6).
Pierwsze zestrzelenie (bombowiec nurkujący Aichi D3A) uzyskał 26 października w toku bitwy koło wysp Santa Cruz. 30 stycznia 1943 roku strącił trzy bombowce Mitsubishi G4M atakujące krążownik USS Chicago (CA 29). Na kolejne zwycięstwo przyszło mu jednak czekać ponad rok: w marcu i kwietniu 1944 roku, już jako pilot eskadry VF-8, strącił po jednym myśliwcu Mitsubishi A6M. Wreszcie 12 października 1944 roku nad Morzem Filipińskim zestrzelił jeszcze trzy A6M, zamykając tym samym dorobek dziewięciu zwycięstw.
Niedługo potem wrócił do Stanów Zjednoczonych, gdzie służył jako instruktor. W 1949 roku ukończył szkolenie w Naval Test Pilot School w NAS Patuxent River. Jako pilot doświadczalny odbywał loty między innymi na samolocie transportowym Lockheed R6O Constitution czy myśliwcu Grumman F7F Tigercat, ale przede wszystkim – na kontrowersyjnym myśliwcu Vought F7U Cutlass, za którego sterami kilka razy prawie stracił życie. W 1952 roku na jego barki spadło wprowadzenie Cutlassów do służby w zespole akrobacyjnym Blue Angels. To zadanie było jednak z góry skazane na porażkę.
W styczniu 1955 roku Feightner został dowódcą eskadry VF-11 „Red Rippers”, wyposażonej w F2H-4 Banshee. Półtora roku później eskadra czekała w gotowości wraz z całą grupą lotniczą USS Coral Sea (CV 43) na wypadek, gdyby Amerykanie postanowili wkroczyć do walki w trakcie kryzysu sueskiego. W późniejszych latach piastował stanowiska dowódcze i sztabowe. Uczestniczył też w programie Tactical Fighter Experimental, z którego ostatecznie zrodził się F-111 Aardvark. Odszedł w stan spoczynku 30 czerwca 1074 roku.
W 1948 roku poślubił Vi Ginder, córkę kontradmirała Samuela Gindera, który notabene został dowódcą USS Enterprise akurat w końcowym okresie służby Edwarda Feightnera na tym okręcie. Feightnerowie doczekali się jednej córki, która także poślubiła marynarza. Vi zmarła pięć lat temu.
Edward Feightner zostanie pochowany na Cmentarzu Narodowym w Arlington.
Zobacz też: Odnaleziono wraki japońskich lotniskowców Kaga i Akagi
(taskandpurpose.com)
