Prezydent Turcji Recep Tayyip Erdoğan poinformował, że zakończono ostatnie testy odbiorcze systemu przeciwlotniczego średniego zasięgu Hisar-A+, opracowanego przez tureckie koncerny Aselsan i Roketsan. Podczas ostatnich prób w połowie grudnia system wykrył i zidentyfikował cel powietrzny w dużej odległości, a efektor go zneutralizował.
Względem Hisara-A zmodernizowana wersja ma być w stanie razić cele w większej odległości i na większej wysokości. Oddanie jej do użytku uległo kilkumiesięcznemu opóźnieniu, między innymi z powodu embarga na sprowadzane z zagranicy czujniki zbliżeniowe. Zamienniki opracował podobno własnymi siłami turecki przemysł obronny.
W październiku 2019 roku zakończyły się testy Hisara-A, zaś w maju poinformowano, że system trafił do produkcji seryjnej. Tureckie siły zbrojne zmniejszyły liczbę zamówionych Hisarów-A kosztem bardziej pożądanej wersji Hisar-O.
System przeciwlotniczy średniego zasięgu Hisar (Forteca) bazuje na kontenerowych wyrzutniach rakiet pionowego startu naprowadzanych przy użyciu głowicy termowizyjnej. Wykorzystuje dwa typy pocisków i od tego biorą się dwa jego oznaczenia. Hisar-O ma zasięg 25 kilometrów, Hisar-A – 15 kilometrów i pułap 8 kilometrów. Tę ostatnią wersję można stosować jednocześnie przeciwko sześciu celom.
System zaprojektowany został, aby niszczyć cele na małej i średniej wysokości. Będzie występował w dwóch wersjach: osadzony na samobieżnym pojeździe opancerzonym z trójwspółrzędnym radarem, systemami elektrooptycznymi i systemem kierowania ogniem oraz na platformie kołowej z wyrzutnią podłączoną do jednostki kontroli ognia.
Zaprojektowany jest do niszczenia różnego rodzaju środków napadu powietrznego, w tym śmigłowców, pocisków manewrujących i UAV-ów. Jego zdaniem będzie zapewnienie ochrony ugrupowaniom pododdziałów lądowych, bazom lądowym, infrastrukturze portowej i innym ważnym obiektom. Modułowa budowa ma zapewnić współpracę z różnymi platformami i centrami kierowania ogniem. Hisar-O+ ma rozpocząć służbę niedługo po wersji A+. Hisar-O może jednocześnie śledzić ponad sześćdziesiąt celów. Jedna bateria ma co najmniej osiemnaście pocisków gotowych do odpalenia (w jednym batalionie znajdują się trzy baterie).
Opracowanie Hisara rozpoczęło się w 2011 roku, od przyznania przez turecki podsekretariat do spraw przemysłu obronnego przedsiębiorstwom Aselsan, Roketsan i Tübitak SAGE kontraktu o wartości 413,27 miliona dolarów.
Turcja pracuje również nad wariantem dalekiego zasięgu, noszącym oznaczenie Hisar-U. Można się spodziewać, że zasięg teoretyczny będzie mieścił się w zakresie 90–120 kilometrów (zgodnie ze standardami współczesnych zestawów przeciwlotniczych dalekiego zasięgu, takich jak FD-2000 i S-350 Witiaź). Radar ma wykrywać cele nawet w odległości 600 kilometrów.
Oprócz wysiłków zmierzających do zbudowania własnego systemu przeciwlotniczego Ankara pozyskała rosyjski system przeciwlotniczy i przeciwrakietowy S-400 Triumf, który rozmieszczono w bazie lotniczej Mürted w pobliżu Ankary.
Zobacz też: Zalanie maszynowni na HMS Prince of Wales
(militaryleak.com)
