Nammo, współpracując z US Navy, opracowało amunicję kalibru 30 milimetrów zdolną do zwalczania celów podwodnych. Rozwiązaniem pozwalającym na ostrzał tak niecodziennych celów okazał się efekt superkawitacji.
Obrona okrętów i portów przed minami, torpedami oraz zanurzalnymi i półzanurzalnymi szybkimi pojazdami staje się coraz istotniejszym problemem (zobacz też: Ostre strzelania na USS Wasp). Najtańszym pomysłem wydawało się wykorzystanie amunicji strzeleckiej, jednak w zetknięciu z wodą zwykłe pociski rykoszetowały lub gwałtownie wytracały energię. Problem zwrócił uwagę norweskich wojsk lądowych, które zwróciły się do Nammo z zapytaniem o możliwość opracowania amunicji zdolnej przebić się przez wodę. Program nabrał rozpędu, gdy dołączyła do niego marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych.
Efektem norwesko-amerykańskiej współpracy jest nabój APFSDS-T MK 258 Mod 1 Swimmer kalibru 30 milimetrów. Dzięki odpowiednio ukształtowanemu czubkowi penetratora w zetknięciu z wodą pocisk tworzy wokół siebie bąbel powietrza umożliwiający poruszanie się pod wodą. MK 258 Mod 1 zachowuje przy tym pełną zdolność do zwalczania celów opancerzonych.
Wykorzystanie efektu superkawitacji kojarzone było do tej pory przede wszystkim z superszybkimi torpedami. Najsłynniejszym przedstawicielem tego rodzaju broni jest opracowany jeszcze w Związku Radzieckim WA-111 Szkwał.
Zobacz też: Konsolidacja przemysłu zbrojeniowego w Skandynawii
(navyrecognition.com)
