Para samolotów SIAI-Marchetti S.208M należących do włoskich sił powietrznych zderzyła się w powietrzu nad miejscowością Guidonia Montecelio. Szczątki jednej z maszyn spadły na ulicę Via delle Margherite, drugiej – na pobliskie pola. W każdym samolocie znajdował się jeden lotnik. Obaj – podpułkownik Giuseppe Cipriano i major Marco Meneghello – zginęli na miejscu. Nie ma informacji o ofiarach wśród osób postronnych.

Maszyny należały do 60. Skrzydła, które w lutym 2015 roku aktywowano właśnie na lotnisku Guidonia Montecelio, 20 kilometrów na zachód od Rzymu. Dzieli się ono na dwie eskadry – 422. wyposażoną w szybowce i 423. wyposażoną w S.208M, oznaczone lokalnie U-208A.

Baza w Guidonii jest jedną z tych, o których mało się mówi, ale kto ma wiedzieć – ten wie. Znajduje się tam między innymi ośrodek zarządzania logistyką sił powietrznych, a także szkoła szybowcowa i centrum selekcji, decydujące o przydziale lotników do służby na konkretnych statkach powietrznych. W praktyce każdy włoski pilot od 2015 roku zalicza przynajmniej krótki pobyt w Guidonii.

Jak pisze AIR International, 60. Skrzydło odgrywa kluczową rolę w promowaniu służby w lotnictwie wśród młodych Włochów. Organizuje ono tak zwane kursy kultury lotniczej – dwa lub trzy razy w roku odwiedza ze swoimi U-208A lotniska we całym kraju i daje uczniom szkół średnich okazję nawiązania pierwszego bliskiego kontaktu z samolotem.

Oprócz słynnego ośrodka prób w locie z Pratica di Mare – Reparto Sperimentale Volo, znanego widzom imprez lotniczych jako jednostka wystawiająca do pokazów Typhoona czy Spartana – to właśnie 60. Skrzydło dysponuje najbardziej różnorodną flotą ze wszystkich jednostek włoskiego lotnictwa. Fundament floty skrzydła stanowią jednak U-208A.

Początkowo – w 1967 roku – Aeronautica Militare kupiła cztery samoloty S.205 do holowania szybowców, aby zastąpić stare Piaggio P.148. Konstrukcja zyskała uznanie, ale nie była pozbawiona wad. Przede wszystkim miała za słaby silnik (220 koni mechanicznych), toteż już latem następnego roku zamówiono dwadzieścia pięć zmodernizowanych S.208M („M” jak militare) z silnikiem Lycoming O-540-E4A5 o mocy 260 koni mechanicznych. Wkrótce cztery S.205 zmodyfikowano do standardu S.208M i zamówiono kolejne szesnaście fabrycznie nowych.

Inne zmiany w wersji 208M objęły kabinę – zainstalowano drzwi na obu burtach (S.205 ma drzwi tylko po prawej stronie) i nowe przyrządy w kabinie, odpowiadające standardom wojskowym. Zdemontowano też niewielkie zbiorniki paliwa na końcówkach skrzydeł.

W przeszłości samoloty tego typu były rozrzucone po całym kraju i służyły do zadań łącznościowych, a także do podtrzymywania nawyków. W 2008 roku dwadzieścia maszyn poddano modernizacji i skonsolidowano flotę w ramach jednej jednostki. Prace objęły między innymi remont silników połączony z wyzerowaniem resursu oraz instalację nowego wyposażenia elektronicznego, w tym radiostacji, systemu identyfikacji swój-obcy czy systemu nawigacji TACAN.

Artykuł będzie aktualizowany.

Llorenzi, Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 International