W stoczni Austal USA w Mobile w stanie Alabama odbyła się uroczystość wodowania USS Pierre (LCS 38), dziewiętnastego i ostatniego okrętu walki przybrzeżnej typu Independence. Tym samym powoli zbliża się do końca epopeja jednego z najbardziej kontrowersyjnych typów okrętów, które służyły do tej pory w amerykańskiej marynarce wojennej. Pod koniec roku rozpoczną się próby morskie jednostki.

Przy wodowaniu LCS 38 – ochrzczonego kilka miesięcy wcześniej – wykorzystano nie­kon­wen­cjo­nalną metodę osadzenia jednostki na wodzie. Standardowo okręty woduje się z pochylni, przez zalewanie wodą suchych doków lub zatapianie doków pływających. W tym przypadku postanowiono wysunąć okręt z hali stoczniowej i wsunąć go na barkę. Dopiero z niej okręt przeciągnięto do doku pływającego, który następnie zatopiono.

– Osiągnięcie tego kamienia milowego w tak bezpieczny i terminowy sposób pokazuje, jak dobrze nasz zespół w Austal USA nauczył się współpracować przez ostatnie trzynaście lat, płynnie realizując proces wodowania jednostki – stwierdził Dave Growden, wiceprezes ds. nowych konstrukcji Austal USA.

Poprzednio nazwę USS Pierre nosił ścigacz okrętów podwodnych typu PC-461 o numerze burtowym PC-1141 z czasów drugiej wojny światowej. Jednostka aktywnie uczestniczyła w wojnie na Pacyfiku, a po zakończeniu działań wojennych stacjonowała w bazie morskiej w Pearl Harbor. Tam wykorzystywano ją do szkolenia rezerwistów.

PC-1141 zakończył służbę w amerykańskiej flocie 25 października 1958 roku. Jeszcze tego samego dnia został przekazany indonezyjskiej marynarce wojennej, gdzie do 1981 roku służył pod nazwą Tjakalang.

Programu budowy okrętów do walki na wodach przybrzeżnych Littoral Combat Ship zakładał stworzenie modułowych okrętów przeznaczonych do walki na wodach przybrzeżnych. W zależności od wymagań misji okręty miały być wyposażane w jeden z trzech opracowanych modułów misyjnych: zwalczania okrętów podwodnych, zwalczania jednostek nawodnych lub przeciwminowy. Do postępowania zgłoszono dwa projekty okrętów: Freedom i właśnie Independence.

Ścigacz okrętów podwodnych USS PC-815 typu PC-461. Do tego samego typu należał poprzedni USS Pierre.
(United States National Archives)

Amerykańskie dowództwo marynarki wojennej nie mogło zdecydować się, który projekt wybrać jako następcę zasłużonych fregat rakietowych typu Oliver Hazard Perry, postanowiło więc skierować do jednoczesnej produkcji oba typy okrętów. Koncepcja okazała się jednak nietrafiona, a oba projekty – nieudane (choć z różnych powodów).

Ostatecznie po licznych problemach powstałych przy opracowywaniu modułów misyjnych US Navy zrezygnowała z możliwości zwalczania okrętów podwodnych. W kwietniu amerykańska flota poinformowała o rozmieszczeniu na pokładzie USS Canberra (LCS 30) pierwszego modułu przeciwminowego dla LCS‑ów typu Independence. Formalnie jest to pierwszy pakiet zadaniowy MCM (Mine Countermeasures Mission Package) przekazany do służby. LCS-y z tym pakietem zastąpią w służbie wysłużone niszczyciele min typu Avenger.

Warto dodać, że kilka dni temu Amerykanie odebrali kolejnego Freedoma: USS Nantucket (LCS 27). Planuje się, że w służbie pozostanie sześć najnowszych Freedomów z modułem SUW (Surface Warfare), czyli zwalczania jednostek nawodnych. Należy podkreślić, że moduły zadaniowe nie będą wymienne między dwoma typami – okręty otrzymają je na stałe.

W typie Freedom najwięcej problemów sprawiał napęd. USS Milwaukee (LCS 5) w 2015 roku doznał poważnej awarii niecały miesiąc po wejściu do służby wskutek wad oprog­ra­mo­wa­nia, które spowodowały znaczne uszkodzenie przekładni. Na USS Fort Worth (LCS 3) w sierpniu 2016 roku zawiódł czynnik ludzki: załoga nie stosowała się do procedur podczas kontrolowania pracy siłowni okrętowej. Wreszcie w 2021 roku Dowództwo Systemów Morskich US Navy poinformowało o wykryciu utajonej wady projektowej w mechanizmie przekładni, która łączy turbiny gazowe Rolls Royce MT30 z silnikami wysokoprężnymi Fairbanks Morse Colt-Pielstick PA6B STC. Wadę wykryto w następstwie dwóch awarii – na USS Detroit (LCS 7) i USS Little Rock (LCS 9).

W przypadku typu Independence – któremu udało się uniknąć problemów z napędem – najpierw zauważono niewłaściwe zabezpieczenie przed korozją. W latach 2019–2022 wykryto zaś pęknięcia kadłuba powyżej linii wodnej w pierwszych sześciu okrętach tego typu. Powsta­wały one w skutek poruszania się z prędkością powyżej 15 węzłów przy wysokim stanie morza. Podkreślmy, że 15 węzłów to mniej więcej jedna trzecia prędkości maksymalnej okrętów tego typu.

US Navy / Petty Officer Second Class Michaela Garrison