Rosyjski holding Roselektronika poinformował 31 marca, że zakończyły się testy państwowe prototypu samobieżnego zautomatyzowanego wozu dowodzenia obroną przeciwlotniczą Magistr-SW. System zainstalowano na zmodyfikowanym podwoziu bojowego wozu piechoty BMP-3, pozbawionym między innymi wieży razem z uzbrojeniem. Zamontowano za to czujniki optoelektroniczne, stacje radiolokacyjne i systemy łączności.
Próby nie ujawniły usterek, w związku z czym jeszcze na ten rok zaplanowano uruchomienie produkcji seryjnej. Pozytywne wyniki stały się jednocześnie przepustką do podjęcia decyzji o przyjęciu systemu na uzbrojenie pododdziałów przeciwlotniczych wojsk lądowych. Nie poinformowano jednak o zamówieniach bądź harmonogramie produkcji. Nie wiadomo też, które jednostki otrzymają sprzęt jako pierwsze.
Właściwym twórcą Magistra-SW jest spółka NPP Rubin, która jest częścią koncernu Wega wchodzącego w skład Roselektroniki. Według Wiaczesława Michiejewa, dyrektora generalnego Wegi, system zapewnia nową jakość w dziedzinie środków rozpoznania przestrzeni powietrznej oraz spełnia współczesne wymagania w zakresie zasięgu i dokładności wykrywania celów powietrznych.
Magistr-SW jest wyposażony w specjalnie zaprojektowaną stację rozpoznania wizualnego z pokaźnych rozmiarów głowicą optoelektroniczną wyposażoną w czujniki, których zadaniem jest automatyczne wykrywanie, identyfikacja i śledzenie celów powietrznych. Opracowano również bazę danych, która gromadzi charakterystyki optyczne różnych celów powietrznych i charakterystyki promieniowania naturalnie występujących zakłóceń. W założeniu twórców te rozwiązania mają pozwolić na skuteczne wykrywanie środków napadu powietrznego z dużej odległości.
W skład kompleksu wchodzi też niewielki radiolokator łączący cechy stacji wstępnego poszukiwania z wysoką precyzją obliczania współrzędnych właściwą stacjom śledzenia i naprowadzania. Dużą wagę przywiązano do zdolności skrytego działania, aby poprawić przeżywalność ugrupowania obrony przeciwlotniczej.
Rosyjski żołnierz z przenośną wyrzutnią przeciwlotniczą Wierba.
(mil.ru)
– Oprogramowanie i rozwiązania techniczne Magistra-SW zapewniają skuteczniejszą walkę z obecnie stosowanymi i przyszłymi środkami napadu powietrznego – zapewnia Michiejew.
Magistr-SW ma prowadzić dozór przestrzeni powietrznej oraz kierować ogniem artyleryjskich i rakietowych baterii obrony przeciwlotniczej na szczeblu taktycznym. Będzie mógł współpracować z najnowszym rosyjskim systemem przeciwlotniczym i przeciwrakietowym S-400 Triumf. Producent zapewnia również, że system nadaje się do integracji z istniejącymi i powstającymi systemami obrony powietrznej, przeciwlotniczej, przeciwrakietowej i antydronowej.
Jest wielce prawdopodobne, że Magistr-SW będzie mógł współpracować z samobieżnym systemem przeciwlotniczym Dieriwacyja-PWO, który również posadowiono na podwoziu BMP-3. Jego producent – AO CNII Buriewiestnik z Niżnego Nowogrodu – zapewnia, że armata automatyczna kalibru 57 milimetrów będzie nadawać się do zwalczania nie tylko statków powietrznych (w tym dronów) i pocisków manewrujących, ale także lekko opancerzonych celów naziemnych i siły żywej.
Przy opracowywaniu systemu Magistr-SW uwzględniono doświadczenia z wykorzystania elementów modułowego kompleksu rozpoznania i klasyfikacji celów Barnauł-T. W jego skład wchodzą moduły rozpoznania, planowania i kierowania ogniem oraz system 9S933 odpowiadający za automatyzację użycia przenośnych wyrzutni pocisków przeciwlotniczych.
Moduł rozpoznania i kontroli 9S932-1 na podwoziu MT-LBu wchodzący w skład kompleksu Barnauł-t.
(Doomych)
Barnauł-T osadzony jest na podwoziu transportera opancerzonego BTR-MDM Rakuszka. System można desantować z samolotu z wykorzystaniem systemu spadochronowego Bachcza-U-PDS. Pierwszego Barnauła-T z radarem 1Ł122-1E przyjęto w 2018 roku na wyposażenie pułku rakietowej obrony przeciwlotniczej 98. Gwardyjskiej Świrskiej Dywizji Powietrznodesantowej imienia 70-lecia Wielkiego Października.
Pierwsza partia Magistrów-SW zastąpi w służbie leciwe i wyeksploatowane ruchome punkt rozpoznania i kierowania PPRU-1 Owod-M-SW (podwiżnyj punkt razwiedki i uprawlenija) na podwoziu gąsienicowego transportera opancerzonego MT-BLu. PPRU-1 przyjęto na uzbrojenie w 1978 roku, po siedmiu latach od podjęcia decyzji o jego opracowaniu. System ten wywodzi się z czasów, w których sowiecka obrona przeciwlotnicza wojsk lądowych była uznawana za najlepiej rozwiniętą na świecie.
Zobacz też: Indyjskie wojska lądowe odebrały pierwszego Arjuna Mk 1A. Teraz będą długo czekać na kolejne
(rostec.ru)
