Kanadyjski resort obrony rozważa pozyskanie następcy śmigłowców wielozadaniowych CH-146 Griffon (zmilitaryzowanej wersji Bella 412). Chociaż flota jest modernizowana, co pozwoli na jej eksploatację do połowy przyszłej dekady, ewoluujące pole walki coraz bardziej uwidacznia ograniczenia konstrukcji tych maszyn. Wymagania postawione przez Ottawę oraz chęć pozyskania jedynie dostępnych na rynku konstrukcji mogą sprawić, że Griffony zostaną zastąpione przez kilka typów nowych wiropłatów.
Takie informacje zostały przekazane serwisowi FlightGlobal podczas trwającej londyńskiej konferencji Defence IQ International Military Helicopter. Jeden z przedstawicieli kanadyjskiego ministerstwa obrony w myśl zasady Chatham House ujawnił, że postępowanie może rozpocząć się jeszcze latem tego roku. Zielone światło do rozpoczęcia takiego programu pojawiło się w ubiegłym roku. Wówczas rząd Kanady opublikował nową politykę obronną, w której zapisano, że pozyskanie nowych śmigłowców jest koniecznością.
Program wdrożenia następcy (lub następców) Griffonów pojawił się pierwszy raz kilka lat temu pod nazwą Next Tactical Aviation Capability Set (nTACS). Według urzędnika CH-146, mimo że są udaną konstrukcją wielozadaniową, w niektórych obszarach działań znacząco odstają od światowych standardów. Główne ograniczenia dotyczą wsparcia operacji specjalnych, rozpoznania, misji uderzeniowych oraz transportu sprzętu i personelu na duże odległości w Arktyce. Osiągnięcie wstępnej zdolności operacyjnej nTACS planowane jest na 2033 rok, a pełnej – pięć lat później.
CH-146 Griffon
(Maciej Hypś, Konflikty.pl)
Analiza rynku miała wykazać wiele interesujących konstrukcji z punktu widzenia kanadyjskich wojskowych, ale żadna nie spełnia wszystkich oczekiwań. Specjalne opracowanie śmigłowca pod kątem potrzeb kanadyjskiego lotnictwa również nie wchodzi w grę, ze względu na negatywne doświadczenia związane z opracowaniem i wdrażaniem śmigłowców CH-148 Cyclone (opartych na S-92), które napotkały wiele opóźnień, problemów technicznych i wzrostów kosztów.
RCAF ma na stanie około osiemdziesięciu Griffonów. Rezygnując z prac rozwojowych, Kanada może stosunkowo szybko pozyskać i wdrożyć flotę nowych wiropłatów przy niższych kosztach. Z drugiej strony przy takiej liczbie warto rozważyć przynajmniej pozyskanie kompetencji do remontów i modernizacji nowych wiropłatów w kraju.
Drodzy Czytelnicy! Dziękujemy Wam za hojność, dzięki której Konflikty pozostaną wolne od reklam Google w maju.
Zabezpieczywszy kwestie podstawowe, możemy pracować nad realizacją ambitniejszych planów, na przykład wyjazdów na zagraniczne targi, aby sporządzić dla Was sprawozdania, czy wyjazdów badawczych do zagranicznych archiwów, dzięki czemu powstaną nowe artykuły.
Możecie nas wspierać przez Patronite.pl i przez Buycoffee.to.
Z tą zbiórką zwracamy się do Czytelników mających wolne środki finansowe, które chcieliby zainwestować w rozwój Konfliktów. Jeśli nie macie takich środków – nie przejmujcie się. Bądźcie tu, czytajcie nas, polecajcie nas znajomym mającym podobne zainteresowania. To wszystko ma dla nas ogromną wartość.
Podobne wymagania postawili Brytyjczycy w programie New Medium Helicopter (NHM). Przy mniejszej liczbie maszyn planowanych do zastąpienia dążą oni do ulokowania kompetencji do serwisu, a nawet produkcji lub montażu zwycięskiej konstrukcji na terenie Wielkiej Brytanii. Warto zauważyć, że NHM notuje opóźnienia i nie przebiega zgodnie z założeniami Londynu. Potencjalne korzyści przemysłowe z tego programu są jednak nieocenione przez cały cykl życia śmigłowców.
Kanada uczestniczy również w programach NATO Next Generation Rotorcraft Capability (NGRC) i amerykańskim Future Vertical Lift, w ramach którego rozwijany jest tiltrotor Bell V-280. Ten pierwszy ma na celu opracowanie nowej platformy śmigłowca wielozadaniowego dla państw Sojuszu, mającej wejść do służby w połowie przyszłej dekady, zaś drugi w dłuższej perspektywie czasu ma zastąpić Black Hawki. Istnieje możliwość, że program nTACS zostanie podzielony na kilka faz, w których Ottawa zakupi bezpośredniego następcę Griffonów, a w dalszej perspektywie czasowej wdroży maszyny z programów, w których uczestniczy.
CH-146 Griffon
Griffon powstał przez modyfikację cywilnego Bella 412CF na zamówienie Kanady w 1992 roku. Śmigłowce zbudowano zakładach Bell Canadian w Mirabel w prowincji Quebec. Łącznie wyprodukowano sto egzemplarzy (w latach 1995–1997) w dwóch zasadniczych konfiguracjach: Combat Support Squadron (CSS) do misji poszukiwawczo-ratowniczych i wielozadaniowej Utility Tactical Transport Helicopter (UTTH), mogącej przewozić ośmioosobową sekcję piechoty i trzech członków załogi. CH-146 zastąpiły w kanadyjskiej służbie trzy różne śmigłowce: CH-118 Huey, CH-136 Kiowa i CH-135 Twin Huey.
Kanadyjski CH-146 Griffon w konfiguracji poszukiwawczo-ratowniczej.
(Alain Rioux, GNU Free Documentation License, Version 1.2)
W kanadyjskich siłach powietrznych Griffony są wykorzystywane nie tylko do transportu pododdziałów lekkiej piechoty, ale również jako środek wsparcia oddziałów specjalnych, wsparcia operacji zamorskich, realizacji misji poszukiwawczo-ratunkowych i w sytuacjach reagowania kryzysowego. Od wejścia do służby w 1995 roku śmigłowce przystosowano do przenoszenia ponad czterdziestu różnych systemów uzbrojenia i wyposażenia specjalistycznego niezbędnego do realizacji tak zróżnicowanych zadań.
W 2019 roku podjęto decyzję o modernizacji śmigłowców w ramach projektu Griffon Limited Life Extension (GLLE). W połowie ubiegłego roku zmodernizowany CH-146 wykonał pierwszy lot próbny nad zakładami Bella w Mirabel. Był to początek cyklu prób, które – o ile nie nastąpią żadne nieprzewidziane problemy – zakończą się przyznaniem certyfikatu wojskowego i przekazaniem maszyny do służby w roku 2026.
Projekt GLLE obejmuje obejmuje wymianę silników, integrację nowych sensorów, a także instalację nowych systemów nawigacyjnych i łączności oraz nowych rejestratorów lotu i nowej tablicy przyrządów. Bez zmiany pozostaje jedynie skorupa kadłuba. Bell samodzielnie zmodernizuje dziewięć pierwszych egzemplarzy, które posłużą za wzór. Seryjna modernizacja pozostałych 76 maszyn będzie dziełem kanadyjskich podwykonawców: Alpine Aerotech i Heli‑One.
Kanadyjski CH-146 Griffon podczas ćwiczeń RIMPAC 2016 nad poligonem w San Diego.
(Sgt Marc-André Gaudreault, Valcartier Imaging Services)
Według pierwotnych założeń loty testowe miały się odbyć późnym latem lub wczesną jesienią 2022 roku. Trzy pierwsze egzemplarze wzorcowe, które będą użyte do weryfikacji poprawności wszystkich modyfikacji, miały być gotowe już w 2023 roku. Pozwoliłoby to osiągnąć wstępną gotowość operacyjną pierwszych zmodernizowanych śmigłowców w końcówce 2024 roku.
Modernizacja wiąże się z wymianą około czterdziestu wiązek przewodów, integracją awioniki z głowicą WESCAM MX-15, instalacją szyfrowanych radiostacji i usunięciem, przesunięciem lub wymianą kilku anten. Zgodnie z wymogami cywilnej kontroli ruchu lotniczego w śmigłowcach zostaną zainstalowane transpondery ADS‑B. Nowymi silnikami będą Pratt & Whitney Canada PT6T‑9 Twin‑Pac o mocy ciągłej 1600 koni mechanicznych (moc do startu 1800 koni mechanicznych) z cyfrowym układem sterowania.
