Australijskie media poinformowały 7 lis­to­pada o podjętej przez komisję do spraw bezpie­czeń­stwa naro­do­wego decyzji w sprawie przetargu na jedenaście fregat wielo­zada­nio­wych. Na liście finalistów znalazły się przedsię­bior­stwa stoczniowe z Japonii i Niemiec. Zakończyło to wielo­mie­sięczną analizę przeprowadzoną przez Departament Obrony Australii w ramach programu SEA 3000. W grze pozostały japońskie fregaty typu „udoskonalony Mogami” i niemieckie projektu MEKO A200. W tym miesiącu kontradmirał Wendy Malcolm i pierwsza asystentka sekretarza obrony Sheryl Lutz udadzą się do wszystkich czterech państw, aby poinformować je o podjętych wstępnych decyzjach.

Niemieckie ThyssenKrupp Marine Systems i japońskie Mitsubishi Heavy Industries (MHI) w pokonanym polu pozostawiły oferty połud­nio­wo­kore­ań­skich przed­się­biorstw Hanwha Ocean i Hyundai Heavy Industries oraz hiszpańskiej Navantii. Na wybór docelowego projektu będziemy musieli jeszcze poczekać: ostateczna decyzja zostanie podjęta w przyszłym roku. Nie jest jasne, czy nastąpi to przed czy po wyborach powszech­nych, które mają się odbyć w maju.

Teraz rozpoczną się bezpośrednie negocjacje z finalistami. O ile obecność Niemców w postępowaniu nie wywoływała żadnego zdziwienia, o tyle udział przed­się­bior­stwa z Kraju Kwitnącej Wiśni już tak. Obecnie zaskoczenie można traktować podwójnie. Zresztą jeszcze kilka dni temu przed upublicznieniem informacji o krótkiej liście niektóre media podawały, że w branży coraz częściej mówi się o faworyzowaniu ofert z Dalekiego Wschodu kosztem europejskich potentatów.

Budowa pierwszych trzech jednostek ma się odbywać za granicą, a kolejnych ośmiu w stoczni Henderson w Australii Zachodniej. Nowe okręty zajmą miejsce starzejącej się floty fregat typu Anzac. Wartość kontraktu może sięgnąć nawet 11 miliardów dolarów australijskich. Dostarczenie pierwszego okrętu zaplanowano na 2029 rok.

W lutym australijski resort obrony opublikował długo wyczekiwany przegląd nawodnych sił okrę­towych. Royal Australian Navy powiększy się niemal dwukrotnie, tak aby móc skutecznie przeciwstawić się chiń­skiej marynarce wojennej. Potwier­dziły się wcześ­niejsze doniesienia o cięciach w programie prob­lema­tycznych fregat rakie­towych typu Hunter – zamiast dziewięciu okrętów powstanie sześć.

Fregata HMAS Toowoomba typu Anzac.
(LSIS Richard Cordell, Department of Defence)

W ich miejsce pozyskanych zostanie jede­naś­cie fregat wielo­­zada­nio­wych, określonych mianem „poziomu 2”, i sześć dużych okrętów półauto­nomicznych. Australia od dłuższego czasu z niepokojem obserwuje poczynania Chińskiej Republiki Ludowej i gwałtowny rozwój jej sił zbrojnych, przede wszystkim floty i lotnictwa. Resort obrony zdaje sobie sprawę, że obecny kształt austra­lij­skiej floty – trzy nisz­czy­ciele typu Hobart i osiem fregat rakie­to­wych typu Anzac – jest niewystar­cza­jący do przeciw­sta­wie­nia się Chińczykom.

Zwycięzcy i pokonani

Już w maju wiedzieliśmy, że na liście preferowanych kandydatów oprócz Mogami i MEKO A200 znalazły się połud­nio­wo­kore­ań­skie fregaty FFX Daegu i proponowana przez hiszpańską Navantię koncepcja fregat lekkich Alfa 3000. Dwie ostatnie nie znalazły uznania w oczach decydentów. Wtedy jednak nie wiedzieliśmy, czy oferta skrojona pod potrzeby Australii będzie bazować na oryginalnym typie Mogami czy też jego udoskonalanej wersji

Teraz znamy już odpowiedź. Udosko­na­lony typ Mogami będzie większy od poprzednika. Wyporność standardowa ma wzrosnąć z 3,9 tysiąca ton do 4,5 tysiąca albo nawet 4,9 tysiąca ton. Kadłub ma zostać wydłużony o mniej więcej 10 metrów. Japoński resort obrony dość ogólnikowo wypowiada się na temat przyszłych fregat. Wzmocnione mają zostać zdolności zwalczania okrętów podwodnych, na uzbrojenie mają trafić nowe pociski przeciw­lot­nicze średniego zasięgu, a także przeciw­okrę­towe dalekiego zasięgu, zapewne z możliwością atakowania celów lądowych.

Drodzy Czytelnicy! Dziękujemy Wam za hojność, dzięki której Konflikty pozostaną wolne od reklam Google w maju.

Zabezpieczywszy kwestie podstawowe, możemy pracować nad realizacją ambitniejszych planów, na przykład wyjazdów na zagraniczne targi, aby sporządzić dla Was sprawozdania, czy wyjazdów badawczych do zagranicznych archiwów, dzięki czemu powstaną nowe artykuły.

Możecie nas wspierać przez Patronite.pl i przez Buycoffee.to.

Z tą zbiórką zwracamy się do Czytelników mających wolne środki finansowe, które chcieliby zainwestować w rozwój Konfliktów. Jeśli nie macie takich środków – nie przejmujcie się. Bądźcie tu, czytajcie nas, polecajcie nas znajomym mającym podobne zainteresowania. To wszystko ma dla nas ogromną wartość.

1%

Mowa zapewne o udoskonalonym pocisku przeciw­okrę­to­wym typu 12 o zwiększonym zasięgu, który w wersji bazowania lądowego może trafiać do uzbrojenia już w roku budżetowym 2026. Wersje okrętowa i lotnicza powstawać będą w latach 2023–2027. Modernizacja ma pozwolić na wydłużenie zasięgu z obecnych około 400 do 1500 kilometrów. Nowa funkcja Up to Date Command ma podczas lotu pozwalać na prze­ka­zy­wa­nie pociskowi informacji o celu za pośrednictwem łączności satelitarnej, co ma zwiększać precyzję atakowania prze­miesz­cza­ją­cych się celów.

Fregata rakietowa HMAS Ballarat typu Anzac.
(US Navy / Mass Communication Specialist 2nd Class Shelby M. Tucker)

Jeśli Japonia wygra, będzie to nie tylko przełomem dla krajowego przemysłu zbrojeniowego, którego dotych­cza­sowa obecność na światowych rynkach była symboliczna, ale także istotnym pogłębieniem współpracy wojskowej i przemysłowej między Tokio a Canberrą. Dla MHI będzie drugi znaczący kontrakt na ten typ okrętów. Japońskie ministerstwo obrony zdecydowało o pozyskaniu łącznie dwunastu nowych fregat. Rzecznik japońskiej Agencji Zamówień, Techniki i Logistyki (ATLA) ujawnił 2 listopada, że okręty te będą pozyskiwane w miejsce pozostałych zaplanowanych wcześniej fregat bazowego typu Mogami.

Fregaty MEKO A200 (Mehrzweck-Kombination) to okręty o długości 121 metrów i wyporności sięgającej 3700 ton. Mogą poruszać się z prędkością 29 węzłów. Dysponują potężnym uzbro­je­niem, w szczególności ośmioma pociskami przeciw­okrę­to­wymi MM40 Exocet i pociskami przeciw­lot­ni­czymi MICA NG w 36-komorowej wyrzutni VLS. O sile uzbrojenia artyleryjskiego stanowi armata morska OTO Melara LW kalibru 127 milimetrów (z moż­li­woś­cią odpalania amunicji precyzyjnej Vulcano i Dart) i dwie 27-milimetrowe armaty auto­ma­tyczne Rhein­metall Mauser BK-27. Do zwalczania okrętów podwodnych przeznaczone są dwie wyrzutnie torped Eurotorp MU90 Impact kalibru 324 milimetry. Na pokładzie znalazł się też hangar dla dwóch śmigłowców i bezzałogowców.

Okręty wyposażono między innymi radar obserwacji przestrzeni powietrz­nej i nawodnej Thales NS-110 4D z anteną AESA, system walki radio­elek­tro­nicz­nej Thales Scorpion 2, sonar podkilowy i holowany oraz służące do samoobrony cztery zestawy wyrzutni pasywnego systemu obrony okrętów Rheinmetall MUSS. MEKO A200 w tej konfiguracji otrzymała marynarka wojenna Egiptu.

Oczywiście fregata dla Australii mieć zmodyfikowaną konfigurację. Canberra z przesadą chroni jednak wymagania stawiane okrętom tej klasy i nawet zakazywała uczest­ni­kom rywalizacji publicznie wypo­wia­dać się na temat ewen­tu­al­nych specyfikacji. Trudno więc przewi­dzieć, kto wygra to starcie.

MEKO A200 to rozwinięcie Anzaców używanych przez australijską marynarkę wojenną. Niemcy to zaś jeden z pewniejszych dostawców, dający duże szansę na terminowość i jakość. Japan Times, powołując się na australijskie media, stwierdził, że MEKO prawdopodobnie będzie znacznie tańszy niż japońskie fregaty. Nie zostało to jednak potwierdzone. Z drugiej strony bezpieczeństwo nie ma ceny, a Tokio w ostatnim czasie wyrosło na realnego partnera w zakresie współpracy w regionie. Wybór japońskiego okrętu z pewnością wpłynąłby pozytywnie na dalsze zacieśnianie więzi wojskowych i obronno-przemysłowych.

Hiroshi miyaji via Wikimedia Commons, Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 International