Na wyposażenie rozmieszczonej w Południowym Okręgu Wojskowym Federacji Rosyjskiej 49. Armii Ogólnowojskowej trafiły nowe wyrzutnie rakietowych pocisków balistycznych krótkiego zasięgu Iskander-M. Dokładnie miejscem stacjonowania Iskanderów są terytoria krajów Stawropolskiego i Krasnodarskiego, a także Republiki Adygeja. Zanim doszło do zakończenia tego etapu przezbrojenia, żołnierze jednostki przeszli przeszkolenie w jednym z ośrodków szkolenia bojowego wojsk rakietowych i artylerii w Obwodzie Astrachańskim.
Wcześniej niemiecki Bild informował o rozmieszczeniu Iskanderów przy zachodniej granicy Rosji, w Obwodzie Kaliningradzkim. Tabloid, chcąc podgrzać atmosferę, utrzymywał, że ma to związek z postępującą realizacją amerykańskich planów budowy tarczy antyrakietowej w Europie. Wiadomości o dostarczeniu pocisków blisko granic z państwami Organizacji Paktu Północnoatlantyckiego spotkały się z nieprzychylną reakcją rządzących w Polsce, Stanach Zjednoczonych i na Litwie. Negatywnie do poczynań Rosjan odniosło się również NATO. Jednak informacji o rozlokowaniu wyrzutni pocisków nie potwierdzono. Niedawno Władimir Putin oznajmił, że wiadomość ta nie jest prawdziwa, bo decyzji w tej sprawie jeszcze nie podjęto. Jednak ze słów rosyjskiego prezydenta wynika, że Rosja jest gotowa na każde wyzwanie polityczne i odpowie we właściwy sposób.
Iskander-M to wersja systemu rakietowych pocisków balistycznych wyposażona w pocisk 9K723 o zasięgu od 380 do 500 kilometrów. Każda z wyrzutni wyposażona jest w dwa pociski rakietowe, które strzelają z jednominutowym interwałem. Jest lądowym pociskiem balistycznym bliskiego zasięgu, przewożonym na mobilnej platformie samochodowej typu TEL 9P78. Cechuje go spłaszczona trajektoria lotu i wykonywanie nieznacznych manewrów w jego fazie terminalnej, co sprawia, że pocisk jest trudniej zestrzelić. Rakietowe pociski balistyczne tego typu przenoszą głowice z ładunkami konwencjonalnymi. Nie jest jednak pewne, czy mogą zostać uzbrojonej w głowice nuklearne. Celność tego systemu ocenia się na 10–30 metrów. Przy przenoszeniu głowic o masie od 480 do 720 kilogramów oznacza to dokładność punktową.
Rakietowych pocisków balistycznych systemu Iskander używa się w zakresie ograniczonym do teatru działań wojennych. Za ich pomocą można wykonywać uderzenia na ważne cele lądowe znajdujące się w strefie operacyjno-taktycznej wojsk przeciwnika. W ten sposób jest możliwe zniszczenie infrastruktury militarnej, do której zaliczymy środki ogniowe, samoloty i śmigłowce pozostawione na lotniskach, węzły komunikacyjne oraz stanowiska dowodzenia. Zgodnie z rosyjskimi zapewnieniami Iskander-M jest zdolny do przełamywania tarczy antyrakietowej wroga i nie ma na świecie odpowiednika.
(itar-tass.com; ria.ru)
