2 października państwowe zakłady KNAAPO należące do koncernu Suchoja dokonały oblotu drugiego prototypu myśliwca Su-35 o numerze burtowym 902, będącego w zamierzeniu daleką modyfikacją myśliwców Su-27 i zarazem finalnym modelem rodziny Su-27, przejściowym między samolotami generacji 4+ i 5.
Su-35 ma stanowić, obok innych wersji rozwojowych, podstawowy samolot myśliwski WWS do czasu powstania samolotu nowego pokolenia PAK-FA. Jednocześnie stanowi poważną konkurencję na rynku dla produktów koncernu IAPO – w tym produkowanych przez te zakłady dla indyjskich wojsk powietrznych samolotów Su-30MKI.
Dołączenie do programu badań drugiego prototypu ma według przedstawiciela zakładów KNAAPO znacznie przyspieszyć dalszy rozwój, a także zapewnić możliwość dostawy pierwszych egzemplarzy produkcyjnych do ewentualnych odbiorców jeszcze w 2011 roku. Dziewiczy lot pierwszego prototypowego egzemplarza obecnie projektowanego Su-35 (numer boczny „901”) miał natomiast miejsce 19 lutego 2008 roku. Pierwszy pokaz dynamiczny Su-35 odbył się 7 czerwca i od tego czasu przeprowadzono ponad czterdzieści dalszych lotów testowych.
Obecnie wojska lotnicze Rosji oraz ośrodki doświadczalne posiadają dziesięć samolotów przewagi powietrznej Su-35. Jednakże jedynie pięć z nich jest wykorzystywanych operacyjnie przez 237 pułk lotniczy stacjonujący w bazie Kubinka. Wszystkie są wynikiem realizacji programu T-10M\Su-27M (numery burtowe 701-712), ostatecznie zamkniętego w 2005 roku. Nie są przy tym młode, pamiętają bowiem jeszcze początek poprzedniej dekady.
Tymczasem Su-35 (Bolszaja Modiernizacija) jest konstrukcją odmienną, niemającą wiele wspólnego z poprzednikami. Czerpie rozwiązania ze wszystkich modeli Suchoja, w tym również starych Su-35 oraz Su-30MK. W samolocie zaimplementowano jednak przy tym szereg zupełnie nowych rozwiązań, częściowo przygotowywanych także dla rosyjskiego samolotu 5. generacji. Nowy Su-35 został wyposażony w silniki AL-41F1A, z wektorowanym ciągiem. To najnowsza i najsilniejsza wersja jednostek AL-31, przeznaczona docelowo dla PAK-FA. Ma przy tym radykalnie zmieniony płatowiec – zrezygnowano z charakterystycznych przednich powierzchni sterowych, zaś dzięki jeszcze szerszemu zastosowaniu specjalnych materiałów konstrukcyjnych zmniejszono masę płatowca o ok. 20%.
Natomiast największe zmiany dotyczą wyposażenia elektronicznego. Samolot otrzymał nową, lżejszą stację radiolokacyjną Produkt N-035 Irbis-E z pasywnym skanowaniem fazowym, który zapewnia możliwość jednoczesnego śledzenia do trzydziestu celów oraz ostrzelania do ośmiu.
(RIA Nowosti, KNAAPO)
