Ministerstwo obrony Czarnogóry poinformowało o rozpoczęciu budowy pary okrętów patrolowych zamówionych w listopadzie ubiegłego roku we francuskiej stoczni Kership. Jednostki reprezentują projekt OPV 60M i po rozpoczęciu służby staną się największymi okrętami w marynarce wojennej Czarnogóry.

Uroczystość rozpoczęcia budowy odbyła się 24 kwietnia w stoczni Kership w Lorient. Wśród zaproszonych gości znaleźli się: minister obrony Czarnogóry, Dragan Krapović; dowódca czarnogórskiej floty, komandor Milan Jevtović; dyrektor Kership, Pascal Le Roya; i generał Gaël Diaz de Tuesta, reprezentujący francuską Dyrekcję Generalną do spraw Uzbrojenia (DGA).

Okręty otrzymają nazwy Petar I Njegoš i Petar II Njegoš. Upamiętniają one władców Czarnogóry z okresu władykowatu – Piotra I Petrowicza-Niegoszę i Piotra II Petrowicza-Niegoszę. Obaj pełnili funkcję nie tylko prawosławnych biskupów, ale także głównych władców, zapisując się na kartach jego historii jako zwolennicy budowy silnego i scentrali­zo­wa­nego państwa. Nadanie okrętom tych imion podkreśla znaczenie programu dla rozwoju floty i poprawy obronności kraju, co pokreślono w komunikacie resortu obrony.

– Nasza decyzja o współpracy z Francją, krajem posiadającym jeden z najbardziej rozwiniętych systemów obronnych i jeden z najsilniejszych przemysłów zbrojeniowych w Europie – powiedział Krapović. – W ramach tego projektu Czarnogóra stała się częścią partnerstwa z jednym z najważniejszych strategicznych sojuszników od czasu, gdy dołączyła do Sojuszu Północnoatlantyckiego.

Umowę na dostawę patrolowców zawarto podczas ubiegłorocznej edycji targów Euronaval. Wówczas francuskie ministerstwo obrony przekazało, że Czarnogóra kupiła dwa okręty OPV 60M. Kwota transakcji opiewa na 120 milionów euro, zaś umowa ma zostać zrealizowana w ciągu trzydziestu sześciu miesięcy od wejścia w życie. Oznacza to, że pierwszy okręt może zostać dostarczony na przełomie 2027 i 2028 roku. Pierwsze informacje o chęci kupna francuskich okrętów zaczęły pojawiać się rok temu, gdy resorty obrony obu państw zawarły porozumienie o współpracy obronnej. Na mocy umowy proces pozyskiwania i budowy okrętów wspierany jest przez DGA.

Drodzy Czytelnicy! Dziękujemy Wam za hojność, dzięki której Konflikty pozostaną wolne od reklam Google w maju.

Zabezpieczywszy kwestie podstawowe, możemy pracować nad realizacją ambitniejszych planów, na przykład wyjazdów na zagraniczne targi, aby sporządzić dla Was sprawozdania, czy wyjazdów badawczych do zagranicznych archiwów, dzięki czemu powstaną nowe artykuły.

Możecie nas wspierać przez Patronite.pl i przez Buycoffee.to.

Z tą zbiórką zwracamy się do Czytelników mających wolne środki finansowe, które chcieliby zainwestować w rozwój Konfliktów. Jeśli nie macie takich środków – nie przejmujcie się. Bądźcie tu, czytajcie nas, polecajcie nas znajomym mającym podobne zainteresowania. To wszystko ma dla nas ogromną wartość.

1%

Pozyskanie jednostek jest wynikiem trwającego procesu modernizacji czarnogórskich sił zbrojnych. Podgorica po dołączeniu do Sojuszu Północnoatlantyckiego w 2017 roku sukcesywnie zamawia nowe uzbrojenie. W 2017 roku kupiła między innymi trzy śmig­łowce Bell 412EPI i dwa Bell 505 dla sił powietrznych, a w 2020 roku – sześćdziesiąt siedem pojazdów wielozadaniowych Joint Light Tactical Vehicle. Teraz przyszedł czas na długo wyczekiwane unowocześnienie floty.

Kership w swoim portfolio ma wiele projektów wielozadaniowych okrętów patrolowych. Część z nich znalazła uznanie pośród innych państw. Na przykład Argentyna wykorzystuje cztery pełnomorskie patrolowce OPV 87 (Kership Gowind), zaś Senegal – jednostki projektu OPV 58S. Czarnogóra zdecydowała się na mniejsze i prostsze okręty, bazujące na projekcie senegalskich jednostek.

OPV 60M mają wypierać 620 ton przy długości kadłuba nieco ponad 62 metrów i szerokości 9,5 metra. Zanurzenie wynosi 3 metry. Jednostki rozwijają prędkość maksymalną 21 węzłów. Zasięg oscyluje w granicach 5 tysięcy mil morskich, a autonomiczność wynosi 21 dni. Etatowa załoga składa się z dwudziestu czterech osób, z możliwością zaokrętowania dodatkowych dwunastu.

Ogólny układ konstrukcyjny będzie zbliżony do OPV 58S. Kadłub wykonano ze stali, nadbudówkę – z aluminium. Z zaprezentowanego modelu patrolowców OPV 60M wynika, iż zachowano pomost nawigacyjny z możliwością obserwacji przestrzeni w zakresie 360 stopni, podobnie jak w pierwowzorze. Za nadbudówką przewidziano miejsce dla dwóch kontenerów dwudziestostopowych i żurawia do ich obsługi. Na rufie znajdują się dwie rampy dla inspekcyjnych łodzi hybrydowych.

Różnice dotyczą uzbrojenia. Oryginalny projekt zakłada uzbrojenie patrolowców w dziobową armatę automatyczną OTO Melara Super Rapid kalibru 76 mili­metrów i dwa zdalnie sterowane moduły uzbrojenia z działkami 20-mili­metrowymi. Na rufie ulokowano wyrzutnię Simbad-RC dla pocisków przeciwlotniczych Mistral. Opcjonalnie istnieje możliwość dozbrojenia okrętów w lekkie pociski przeciwokrętowe MBDA Matre Mk 2.

Czarnogórskie okręty otrzymają lżejszą armatę automatyczną Bofors 40 Mk 4 kalibru 40 mili­metrów i dwa zdalnie sterowane moduły Nexter Narwhal z działkami kalibru 20 mili­metrów. Na modelu widoczne są też klasyczne stanowiska dla karabinów maszynowych. Z kolei na dachu nadbudówki ulokowano głowicę opto­elek­tro­niczną, naj­praw­do­po­dob­niej pełniącą funkcję systemu kiero­wania ogniem. Okręty zostaną też najpewniej wyposażone w opracowany przez Kership system zarządzania walką Polaris, co przy ewentual­nym doposa­żeniu jednostek w przyszłości pozwoli na łatwiejszą implementację dodatkowych sensorów i uzbrojenia. W Polarisa wyposażono też senegalskie patrolowce.

Kuter patrolowy Durmitor (P 105) po przebudowie do funkcji patrolowca. Rufowe wyrzutnie pocisków przeciw­okrę­to­wych P-15 Termit zastąpiły dwie łodzie motorowe.
(US Embassy Podgorica)

Mimo że pakiet uzbrojenia OPV 60M jest skromniejszy od pierwowzoru, okręty i tak będą dużym wzmocnieniem dla niewielkich sił okrętowych Czarnogóry. Ich głównym przezna­cze­niem będzie zabezpieczenie obszarów morskich Czarnogóry w rejonie Adriatyku i operacje na Morzu Śródziemnym.

Obecnie Mornarica Vojske Crne Gore opierają się na jednostkach odziedziczonych po rozpadzie Jugosławii. Główne siły stanowią dwa kutry rakietowe typu Končar: Jordan Nikolov Orce (RTOP 405) i Ante Banina (RTOP 406). Zwodowano je odpowiednio w 1979 i 1980 roku. Przy długości 45 metrów wypierają 271 ton. W momencie wejścia do służby ich uzbrojenie stanowiły dwie armaty automatyczne Boforsa kalibru 57 mili­metrów i dwa radzieckie pociski przeciwokrętowe P-15 Termit. Obecnie archaiczne Termity wycofano z użycia, a kutry pełnią funkcję patrolowców.

Do nowej funkcji przebudowano RTOP 405, nadając mu nową nazwę Durmitor i numer burtowy P 105. Podobnym pracom miał zostać poddany drugi kuter, ale na razie nic z tego nie wyszło. Do 2019 roku czarnogórska flota eksploatowała też dwie lekkie fregaty typu Kotor, dzierżące do tego czasu miano największych i najbardziej wartościowych (lecz całkowicie przestarzałych) okrętów czarnogórskiej floty. Pozostałą jej część stanowią między innymi dwa holowniki wielozadaniowe, dwa okręty bazy dla nurków, zbudowany w latach 30. XX wieku żaglowiec szkolny Jadran i cztery amerykańskie łodzie patrolowe Archangel.

Kership