Program pozyskania śmigłowców uderzeniowych o kryptonimie „Kruk” i nadal niepewny los przyszłego polskiego śmigłowca wielozadaniowego wciąż są motorem napędowym MSPO. W ramach tego pierwszego Ministerstwo Obrony Narodowej planuje zakup dwóch eskadr nowych śmigłowców uderzeniowych, to jest trzydziestu lub trzydziestu dwóch egzemplarzy.
W tym roku do Kielc przyleciał dobrze znany H225M Caracal i dwie inne maszyny ze stajni Airbusa: H145M i Tiger HAD. Francuzi nie składają broni i mają nadzieję na pomyślne zakończenie rozmów offsetowych w sprawie Caracali, a co więcej, liczą na to, że wybór platformy wielozadaniowej utoruje drogę dla śmigłowca uderzeniowego. Do tegorocznych targów dużą uwagę przywiązuje Boeing, po raz kolejny pokazujący na ekspozycji śmigłowiec AH-64D Apache Longbow. Polskiemu lotnictwu oferowana jest jednak nowszy AH-64E, zdolny do współdziałania z maszynami bezzałogowymi. Poza tym Boeing proponuje transportowe CH-47 Chinooki jako uzupełnienie dla platform wielozadaniowych oraz AH-6i Little Bird jako maszynę bojowo-rozpoznawczą dla sił specjalnych. Na ekspozycji znalazł się również bezzałogowy statek powietrzny ScanEagle.
Na targach pojawił się przeciwpancerny Black Hawk z Mielca z potężnym uzbrojeniem różnych typów. Ciekawie wyglądają PZL Świdnik, prezentujący dwa śmigłowce: W3-PL Głuszec i AW149. Szczególną uwagę należy poświęcić temu pierwszemu, który ma być atrakcyjnym cenowo uzupełnieniem platform wielozadaniowych i jednocześnie wypełnić lukę w braku zdolności polskiego lotnictwa do zwalczenia wojsk pancernych.
PZL Świdnik zaprezentował śmigłowiec W-3PL Głuszec. Świdnicka spółka próbuje zagrać bardzo ofensywnie i uderzyć w niszę, która wytworzyła się w zakresie zwalczania broni pancernej. Śmigłowce Mi-24 są jedynymi, które mogą przenosić broń przeciwpancerną, ale problemem jest… brak takich pocisków na wyposażeniu polskich sił zbrojnych. Dlatego też program o kryptonimie Kruk dotyczący pozyskania śmigłowców szturmowych jest wielką szansą dla PZL Świdnik. Nowe śmigłowce będą musiały być wyposażone w nowe kierowane pociski przeciwpancerne.
Podczas targów prezes zarządu i dyrektor zarządzający PZL-Świdnik Krzysztof Krystowski poinformował, że spółka jest o krok od wprowadzenia na wyposażenie śmigłowca nowych, wykonanych w technologii prepregowej łopat kompozytowych wirnika nośnego, które miałyby zastąpić obecnie wykorzystywane, niezbyt wydajne. Zakończyły się już prace rozwojowe, a teraz rozpoczynają się próby w locie. Mimo że jeszcze długa droga do uzyskania certyfikatu, już teraz wymienia się konkretne korzyści użytkowe dla Głuszców. Według szacunków spółki zużycie paliwa spadnie o 8,5% (przy maksymalnej prędkości przelotowej 200 kilometrów na godzinę). Zwiększeniu ulegną ciąg, pułap i prędkość maksymalna przy jednoczesnym zmniejszeniu zapotrzebowania na moc. Śmigłowce mają być tańsze w eksploatacji; przy resursie 6000 godzin lotu oszczędności sięgnąć 10% (dla łopat starego typu resurs wynosi 1500 godzin lotu).
Głuszce miałyby być uzbrojone w pociski kierowane Spike-ER i kierowane bezprzewodowo pociski dalekiego zasięgu Spike NLOS (Non-Line Of Sight), czyli takie, które służą do zwalczania celów poza polem widzenia pilotów. Oba typy produkowane są przez izraelskiego Rafaela, który również jest zainteresowany szerokim udziałem w modernizacji. Spike-ER to pociski o zasięgu 8 kilometrów, Spike NLOS mają zasięg 25 kilometrów. Podskrzydłowe pylony są przystosowane do przenoszenia Spike’ów. Na zdjęciu widać czteroprowadnicowe wyrzutnie podwieszone pod pylonem zewnętrznym.
W-3PL Głuszec będzie mógł zabrać na misję pociski w czterech wyrzutniach rakiet podwieszonych pod podskrzydłowymi pylonami: dwoma dwuprowadnicowmymi (wewnętrzne) i dwoma czteroprowadnicowymi (zewnętrzne). Razem da to od ośmiu do dwunastu pocisków.
Głowica Toplite 3, której producentem jest również Rafael, może naprowadzać pociski rakietowe Spike-ER. Głowica wyposażona jest w kamerę termowizyjną III generacji, pozwala na wykrywanie, obserwację, śledzenie oraz atakowanie celów w dzień i w nocy.
PZL-Świdnik i Leonardo Helicopters zaprezentowały na swoim stoisku wielozadaniowy śmigłowiec AW149 w konfiguracji przeznaczonej do misji ewakuacji medycznej (MEDEVAC), poszukiwawczo-ratowniczych na polu walki (CSAR), sił specjalnych (SF) i bliskiego wsparcia ogniowego (CAS).
AW149 może być uzbrojony w zasobnik strzelecki Dillon Aero DGP2300 z karabinem napędowym M134D i zasobniki z działkami FN Herstall 12,7 milimetra. Uzbrojenie jest podwieszone pod pylonami zewnętrznymi Aero, które są zdolne do przenoszenia 300 kilogramów uzbrojenia każdy.
AW149 zdolny jest również do przenoszenia kierowanych i niekierowanych pocisków rakietowych powietrze-ziemia i powietrze-powietrze. Na zdjęciu kierowany laserowo pocisk rakietowy Roketsan Cirit kalibru 70 milimetrów wraz z zasobnikiem do przenoszenia uzbrojenia.
Na kieleckim salonie pokazany został przeciwpancerny Black Hawk z Mielca. Pod kadłubem widoczna głowica optoelektroniczna Wescam MX-10 D wykorzystywana między innymi wespół z pociskami AGM-114 Hellfire II z półaktywnym laserowym systemem naprowadzania.
Black Hawk był prezentowany z uzbrojeniem w konfiguracji: osiem Hellfire’ów (po cztery zamontowane na dwóch węzłach uzbrojenia), zasobnik z karabinem maszynowym FN M3P kalibru 12,7 milimetra (pod wewnętrznym prawym węzłem) i zapasem amunicji 400 sztuk. Po drugiej stronie kadłuba pod zewnętrznym węzłem uzbrojenia podwieszone były kolejne cztery Hellfire’y, obok znajdowała się zaś 19-prowadnicowa wyrzutnia M261 dla pocisków Hydra 70. Uzupełnienie uzbrojenia stanowiły dwa karabiny M134.
Podskrzydłowy węzeł uzbrojenia z wyrzutnią M299 z czterema Hellfire’ami i drugi z zasobnikiem z karabinem maszynowym FN M3P kalibru 12,7 milimetra oraz wyrzutnią dla trzech pocisków niekierowanych.
W zaprezentowanej konfiguracji śmigłowiec może zabrać ośmiu żołnierzy desantu i dwóch strzelców pokładowych. Może być też w miarę szybko przekonfigurowany do wariantu transportowego, pasażerskiego, CSAR lub medycznego.
Tiger w wersji wsparcia i uderzeniowej HAD (Hélicoptère d’Appui Destruction). Może przebywać w powietrzu 2 godziny i 45 minut przy prędkości przelotowej około 271 kilometrów na godzinę. Piloci dysponują różnorakim uzbrojeniem, w tym działkiem M791 kalibru 30 milimetrów pod nosem śmigłowca i pociskami rakietowymi. Po lewej stronie kadłuba na wysięgniku pod pylonem wewnętrznym podczepiono wyrzutnię rakiet niekierowanych kalibru 70 milimetrów. Obok, pod zewnętrznym węzłem, podwieszono zasobnik z dwoma naprowadzanymi na źródło promieniowania w podczerwieni pociskami powietrze–powietrze Mistral ATAM. Tych ostatnich Tiger może zabrać cztery sztuki.
Na prawym wysięgniku pod wewnętrznym pylonem podczepiono wyrzutnię AGM-114 Hellfire’ów z czterema pociskami. Obok siedmioprowadnicowa wyrzutnia FZ 233 dla niekierowanych i kierowanych (w środku) pocisków kalibru 70 milimetrów.
Airbus Helicopters zaprezentował w sumie trzy śmigłowce. Pierwszym jest wybrany na polski śmigłowiec wielozadaniowy H225M Caracal. Zaprezentowany w wersji transportu taktycznego oraz bojowego poszukiwania i ratownictwa. UZbrojony jest między innymi w wyrzutnię niekierowanych pocisków rakietowych kalibru 70 milimetrów.
Zasobnik z karabinem maszynowym kalibru 12,7 milimetra umieszczony po lewej stronie kadłuba. Przed śmigłowcem dobrze widoczna makieta głowicy systemu obserwacyjno-celowniczego (EOS).
Do Kielc przyleciał również H145M niemieckich sił zbrojnych. W maju ubiegłego roku uzyskał certyfikat od Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego.
H145M uzbrojony był między innymi w makietę wyrzutni pocisków rakietowych Spike i dwa pociski powietrze-powietrze typu Mistral ATAM. Obok po lewej stronie widoczna wyrzutnia niekierowanych rakiet kalibru 70 milimetrów. U dołu znajduje się głowica elektrooptyczna. Śmigłowiec ma maksymalny zasięg 638 kilometrów przy locie ze standardowymi zbiornikami paliwa, może pozostawać w powietrzu 3 godziny i 32 minuty przy prędkości przelotowej 241 kilometrów na godzinę. Napędzany jest dwoma silnikami Turbomeca Arrius 2E.
Śmigłowiec AH-64D Apache Longbow wraz wyposażony w radar Longbow, z pomocą którego maszyna jest zdolna do wykrywania i śledzenia celów oraz naprowadzania przeciwpancernych pocisków kierowanych Longbow Hellfire. W programie „Kruk” oferowany jest inny wariant popularnego śmigłowca: AH-64E.
W części nosowej AH-64D znajduje się TADS (Target Acquisition and Designation System), stanowiący jeden z podukładów systemu wyszukiwania i oznaczania celów. Jest to duży, ruchomy zasobnik wyposażony w kamerę telewizyjną o zmiennym polu widzenia, celownik optyczny, układ śledzenia w podczerwieni, laserowy znacznik punktowy i laserowy podświetlacz celów.
Podkadłubowe działko M230E1 kalibru 30 milimetrów ma szybkostrzelność 625 strzałów na minutę i pojemność magazynka 1200 naboi. Widoczne również pozostałe uzbrojenie Apache’a: pociski Hellfire II i 19-prowadnicowa wyrzutnia pocisków Hydra 70 kalibru 70 milimetrów.
