Jak sam Autor wskazał we wstępie, książka jest podręcznikiem akademickim skierowanym do studentów stosunków międzynarodowych i historii. To już jest olbrzymi atut. Po pierwsze napisanie podręcznika akademickiego z zakresu historii najnowszej lub nowożytnych stosunków międzynarodowych nie jest wcale zadaniem łatwym. Ogrom wydarzeń i materiału wymaga od Autora umiejętności selekcji i zwartego ujęcia kluczowych i mniej ważnych wydarzeń z całego świata. Po drugie dotychczas studenci stosunków międzynarodowych korzystali w dużej mierze z podręcznika Wiesława Dobrzyckiego, który opisał kształtowanie się stosunków międzynarodowych od Kongresu Wiedeńskiego do końca II wojny światowej. Lata powojenne aż do XXI wieku zostały opracowane przez Józefa Kukułkę. Teraz mogą korzystać z podręcznika, który zawiera partie materiału zarówno z książki Dobrzyckiego, jak i Kukułki.
„Historia nowoczesnych stosunków międzynarodowych” obejmuje lata od 1871 roku do końca „zimnej wojny”, czyli do przełomu lat 80. i 90. XX wieku. Rojek uznał, że data 1871 jest na tyle istotną cezurą w historii Europy i świata, że może być to swojego rodzaju „początek” przedstawianych w książce wydarzeń. Pewnie wielu historyków czy badaczy stosunków międzynarodowych uznałoby, że rozpoczynanie historii nowoczesnych stosunków międzynarodowych od 1871 roku, zamiast na przykład od 1815, nie jest uzasadnione, ale jest to prawo Autora. Sama data też nie jest przypadkowa. W końcu wówczas (w 1871 roku) doszło do zjednoczenia Niemiec i pojawił się bardzo silny podmiot na arenie międzynarodowej. Potem zaczęło się formować Trójprzymierze, a po nim Trójporozumienie. Można zatem w wydarzeniach z 1871 roku upatrywać genezy I wojny światowej.
Książka składa się z trzech chronologicznie ułożonych części. W pierwszej opisano dzieje świata od 1871 roku do początku I wojny światowej. W drugiej przedstawiono wydarzenia z okresu I wojny światowej, lat międzywojennych i II wojny światowej. Trzecią część poświęcono latom 1945–1991. Każda część składa się z wielu rozdziałów, a te z kolei są podzielone na małe objętościowo (zwykle około 1 do 1,5 strony) części tematyczne, poświęcone już określonym wydarzeniom.
Oprócz chronologicznego ułożenia podręcznika na uwagę zasługuje geograficzne kryterium podziału zastosowane przez Autora. Każda z trzech części zawiera rozdziały poświęcone Afryce, Ameryce Łacińskiej czy Dalekiemu Wschodowi. W ten sposób Czytelnik ma możliwość zapoznania się z różnymi wydarzeniami rozgrywającymi się w tym samym przedziale czasowym, ale na innych kontynentach. W ogromnej większości przypadków to, co działo się w Afryce czy na Dalekim Wschodzie, miało bezpośredni związek z państwami europejskimi, które jeszcze do lat 70. XX wieku posiadały swoje imperia kolonialne. Pozwala to również na wyjaśnienie globalnej rywalizacji mocarstw, począwszy od rywalizacji francusko-brytyjskiej w Afryce czy brytyjsko-rosyjskiej w Azji Środkowej, a kończąc na rywalizacji amerykańsko-radzieckiej w okresie „zimnej wojny”.
Historia współczesnego świata została przedstawiona treściwie bez zbędnych i rozwlekłych opisów, co w mojej ocenie jest bardzo istotne. Przez to podręcznik jest przejrzysty i sprawia wrażenie uporządkowanego. Od strony technicznej książka prezentuje się bardzo okazale. Partie tekstu są wzbogacone o mapy i tabele. Z pełnym przekonaniem mogę polecić ten podręcznik nie tylko wszystkim studentom historii czy stosunków międzynarodowych, ale i nauczycielom akademickim na tych kierunkach, aby zapoznali się z nową publikacją i tym samym mogli wzbogacić swój warsztat dydaktyczny.
