Bojowy wóz piechoty Marder 1 zbudowano na uniwersalnym podwoziu gąsienicowym, opracowanym na początku lat sześćdziesiątych z myślą o całej rodzinie pojazdów opancerzonych. Prace konstrukcyjne nad Marderem rozpoczęły się w styczniu 1960 roku, kiedy to podpisano kontrakt na opracowanie nowoczesnego bojowego wozu piechoty dla Bundeswehry. Faza prototypowa projektu zakończyła się 7 maja 1971 roku, kiedy to pierwszy egzemplarz produkcyjny został przekazany niemieckiej armii. Był wytwarzany w dwóch zakładach: Rheinstahl i MaK, a pierwszy pojazd opuścił hale fabryczne w 1970 roku. Do chwili zaprzestania produkcji (1975 rok) powstało 3111 wozów. Na przestrzeni wielu lat eksploatacji Marder 1 przeszedł wiele modernizacji w wyniku których powstały jego kolejne wersje: 1A1, 1A1A, 1A2 i 1A3.
Budowa
Wszystkie pojazdy znajdujące się w użyciu są modernizowane do standardu ostatniej wersji (1A3). Modernizacja polega na wyposażeniu ich m.in. w: dodatkowe przednie opancerzenie, nocne przyrządy obserwacyjne, włazy dachowe innej konstrukcji oraz skrzynki narzędziowe po bokach kadłuba. Ponadto wprowadza się zmiany w zawieszeniu, ponieważ masa pojazdu wzrosła do 35 ton, powodując jednocześnie, że jest on jednym z największych i najcięższych (a prawdopodobnie i najdroższych) bojowych wozów piechoty. Zapowiadane są kolejne programy modernizacyjne wozu. Marder 1 przewozi zaledwie pięciu lub sześciu żołnierzy desantu. Na podstawie konstrukcji Mardera firma Thyssen-Henchel opracowała dla Argentyny czołg podstawowy TAM. Konstrukcje Mardera wykorzystano także do opracowania wersji systemu przeciwlotniczego Roland.
Uzbrojenie
Z wyglądu przypomina czołg, mimo że uzbrojono go tylko w armatę kalibru 20 mm, 7,62 mm sprzężony karabin maszynowy i wyrzutnię przeciwpancernych pocisków kierowanych Milan, które zamontowano w dwuosobowej wieży. Układ płyt pancernych kadłuba zapewnia wysoki poziom ochrony wnętrza pojazdu. Na podwoziu Mardera 1 skonstruowano wiele wozów, ale tylko niektóre wprowadzono do uzbrojenia armii niemieckiej. Są to: stacja radiolokacyjna rozpoznania pola walki, samobieżny zestaw przeciwlotniczy Roland oraz wóz inżynieryjny wyposażony w hydraulicznie sterowany wysięgnik. Wersja wozu przeznaczona do nauki jazdy zamiast wieży ma stałą nadbudówkę z kabiną dla instruktora.
Napęd
Jako jednostkę napędową zastosowano silnik wysokoprężny MTU MB 833 Ea-500 o mocy 441 kW (600 kM).
Marder 1: Dane taktyczno-techniczne
Załoga: 3
Desant: 5–6
Uzbrojenie: armata 20 mm, karabin maszynowy 7,62 mm, wyrzutnia przeciwpancernych pocisków kierowanych MilanWymiaryDługość całkowita: 6,88 m
Szerokość: 3,38 m
Wysokość: 1,9 m
Prześwit: 0,455 m
Masa bojowa: 35 t
Rozstaw gąsienic: 2,62 m
Napęd: silnik wysokoprężny MTU MB-833 Ea-500, moc 441 kW (600 kM)OsiągiMaksymalna prędkość na drodze: 65 km/h
Maksymalna prędkość w terenie: 52 km/h
Maksymalny zasięg na drodze: 500 kmPrzeszkodyRowy (szerokość w metrach): 1,4
Ściany (wysokość w metrach): 1
Brody (w metrach): 2
