Indonezyjskie wojska lądowe poinformowały, że 9 lipca do największego indonezyjskiego portu morskiego – w Tanjung Priok, dzielnicy Dżakarty Północnej – przypłynęła ostatnia transza eksbelgijskich haubic samobieżnych M109A4 BE kalibru 155 milimetrów.

W skład tej partii weszły także cztery wozy dowodzenia zabudowane na podwoziu M109 i mobilny żuraw przeładunkowy. Haubice używane były do tej pory przez belgijskie wojska lądowe. Dołączą do poprzedniej partii, dostarczonej w lipcu 2017 roku, dzięki czemu indonezyjskie siły zbrojne będą mieć trzydzieści osiem wozów w służbie.

M109A4 jest rozwinięciem wersji A2 i A3. Wprowadzono w niej modyfikacje poprawiające niezawodność konstrukcji, w szczególności wprowadzono hydrauliczny mechanizm kierunkowy sprzęgła, (do stosowania w razie awarii elektrycznego odpowiednika), usprawniono działanie systemu startowego silnika i zamontowano system NBC, który zapewnia ochronę załogi podczas działań w warunkach skażenia chemicznego, biologicznego i nuklearnego.

W sierpniu 1983 roku belgijski minister obrony podpisał umowę z Bowen-McLaughlin York, w której ramach pozyskano 127 samobieżnych haubic M109A2. Pierwsze pojazdy Bruksela odebrała w sierpniu 1984 roku, całość zaś do końca kolejnego roku. Haubic używali żołnierze sześciu dywizjonów artylerii polowej belgijskich wojsk lądowych i Szkoła Artylerii w Brasschaat. Część z nich stanowiła źródło części zamiennych. Starsze M109 ulepszono do standardu M109A3 w zakładach Arsenal du Matériel Mécanique et de l’Armement, położonych w Rocourt, niedaleko Liège.

W latach 2002–2006 ogółem 108 M109A2 zmodernizowano do wersji M109A4. Obecnie już nie są wykorzystywane przez żołnierzy belgijskich sił zbrojnych.

Zobacz też: Indonezyjskie AH-64E w komplecie

(janes.com, defenseworld.net)

Skaarup.HA, na licencji Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported