Od oblotu prototypu do września 2017 roku samoloty rodziny Hornet, Super Hornet i Growler spędziły w powietrzu łącznie 10 milionów godzin. Statystyka ta dotyczy wszystkich wersji i użytkowników maszyn, od produkowanych w latach 80. F/A-18A/B po najnowsze EA-18G. Jak wyliczył Boeing, dziś F/A-18 są używane przez US Navy i USMC w liczbie ponad 1200 sztuk oraz przez siedmiu odbiorców zagranicznych.
Koncern nie przepuścił okazji do promocji: „365 dni w roku, dwadzieścia cztery godziny na dobę, gdzieś jest w powietrzu służący marynarce Super Hornet lub Growler”. Wiceszef obu programów, Dan Gillian, dodał, że F/A-18 „wraz z modernizacją Block III będzie kontynuował przeistaczanie się w samolot następnej generacji”, zapewniając lotnictwu pokładowemu kolejne miliony wylatanych godzin co najmniej do 2040 roku.
22 września serwis WAVY.com ogłosił z kolei, że VFA-131 „Wildcats”, jedna z pionierskich i ostatnich eskadr Hornetów w US Navy, wykonała właśnie swoje pożegnalne loty na F/A-18C. Do 2019 roku eskadra ma osiągnąć pełną gotowość operacyjną na Super Hornetach. Jej wysłużone Hornety mają wzmocnić stany liczbowe jednostek drugoliniowych lub posłużyć jako magazyn części zamiennych.
To jednak nie koniec dobrych wieści dla tej lubianej w ostatnich latach konstrukcji. Latająca na F/A-18E eskadra VFA-115 „Eagles” w lipcu osiągnęła wynik 100 tysięcy godzin lotów bez wypadku klasy A. Oznacza to między innymi, że w tym czasie w wypadkach na ziemi lub w powietrzu nie zginął ani nie doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu żaden lotnik ani członek obsługi naziemnej.
Na rekordowy wynik bezpieczeństwa VFA-115 pracowała przez dwadzieścia trzy lata, na które złożyły się jej finalne miesiące lotów na A-6E, około pięciu lat na F/A-18C i ponad piętnaście lat na Super Hornetach. Osiągnięcie to jest szczególnie warte zauważenia na tle niedawnych problemów sił US Navy w Japonii.
Zobacz też: F/A-18E/F – może nie Super, ale na pewno nie horror
(boeing.com, wavy.com, dodbuzz.com; na zdj. pierwszy prototyp F/A-18A podczas prób tankowania z KA-3B, w asyście F-4J, w kwietniu 1979 roku)
